پول ها براى منافع خودشان استفاده كرده بودند، اعلام كردند كه كاظم(ع) از دنيا نرفته، بلكه از نظرها غايب شده است، لذا آنان حق دارند كه پول ها را تا زمانى كه او به عنوان قائم برگردد و اموال خود را از آنان طلب كند، نزد خود نگه دارند. شيعه اثنا عشرى، اين وكلاى طمعكار را حاميان اصلى واقفه مى داند. هويت آنان و مجموع پول هايى كه نزد آنان بود، توسط منابع [امامى] نقل شده است.
شايد على بن ابى حمزه بطائنى، معروف ترينِ واقفيان در ميان پيروان موسى كاظم(ع) باشد. او عصاكش اصلى دانشمند امامى نابينا، ابو بصير، يحيى بن ابى القاسم اسدى بود. ۱ على بن حمزه، سه كتاب درباره نماز، روزه و تفسير قرآن نوشته بود. ۲ او به عنوان وكيل كاظم(ع) در كوفه فعّاليت مى كرد و سى هزار درهم از اموالى را كه متعلّق به كاظم(ع) بود، مصادره كرده بود. ۳ على، ابتدا ادّعا كرد كه كاظم(ع)، طى هشت ماه بازخواهد گشت. ظاهراً بعد از آن كه اين پيش بينى درست از آب درنيامد، او اعتبار خود را در جامعه شيعى از دست داد. ۴ هنگامى كه رضا(ع) در مرو بود، خبر مرگ على به او رسيد. نقل شده كه او بى هيچ درنگى فرمود: «ملائكه در قبر از على بن حمزه، درباره امامان سؤال كردند. او امامان را تك تك تا كاظم(ع) شمرد، امّا نتوانست رضا(ع) و بعد از او را نام ببرد. لذا آنان، او را به وسيله عصايى كه
1.براى آشنايى بيشتر با ابوبصير اسدى، ر. ك: اختيار معرفة الرجال ؛ رجال النجاشى، ص ۳۰۸ ـ ۳۰۹ ؛ الاختصاص، المفيد، ويراسته على اكبر غفّارى، بيروت، ۱۴۰۲ق / ۱۹۸۲م، ص ۸۳؛تنقيح المقال فى أحوال الرجال، نجف، ۱۳۴۹ ـ ۱۳۵۲ق / ۱۹۳۰ ـ ۱۹۳۳)، ج ۲، ش ۱۲۹۷۵.
2.الفهرست، الطوسى، ويراسته محمود راميار، مشهد، ۱۳۵۱ق / ۱۹۳۲م، ص ۱۱ ـ ۲۱۰ ؛ رجال النجاشى، ص ۱۷۵ ؛ رجال ابن داوود، تهران، ۱۳۴۲ق / ۱۹۲۴م، ص ۴۷۸ ـ ۴۷۹.
3.اختيار معرفة الرجال، ص ۴۰۵ و ۴۹۳ ؛ عيون اخبارالرضا، محمد بن على القمى، نجف، ۱۳۹۰، ۱۹۷۰، ج ۱، ص ۹۱ ؛ علل الشرائع، محمدبن على بن بابويه القمى، نجف، ۱۳۸۲ق/ ۱۹۶۳م، ص ۲۳۵ ؛ الغيبة، ص۴۲ ـ ۴۳.
4.اختيار معرفة الرجال، ص ۴۰۵ ـ ۴۰۶.
