دارد و در اين صورت، اين پيامبر بشير و مبشّر، يعنى بشارت‏دهنده نيز است. ^۱

2-3. امين‏اللَّه‏

سومين صفت از اوصاف پيامبر صلى اللَّه عليه و آله، «امين‏اللَّه» است كه امام زمان(عج) به آن اشاره فرموده‏اند. ايشان امين وحى بودند؛ يعنى قوانين و مقرّرات و دستورات و حلال و حرام خدا را در طول بيست و سه سالى كه به‏عنوان رسول در بين مردم بودند و با وجود آنكه به مشتقّات و بلاها دچار مى‏شدند، بدون كم و زياد و تغيير و تبديل به مردم مى‏رساندند.
پيامبراكرم صلى اللَّه عليه و آله هرگز از خود حرفى نداشت، بلكه مأموريّتى الهى داشت و همه آنچه را كه به آن امر مى‏فرمود يا از آن نهى مى‏كرد، متن دستور حضرت حق بود؛ يعنى آنچه را از خداوند متعال مى‏گرفت با دقّت تمام در چهارمرحله زير حفظ و به‏طور صحيح و بدون كم و كاست به مردم ابلاغ مى‏كرد. اين چهار مرحله عبارتند از:
اوّلاً: آنچه حضرت از جبرئيل دريافت نمود تمام آن چيزى بود كه جبرئيل بايد تحويل مى‏داد.
ثانياً: آنچه را كه دريافت نمود بادقّت تمام حفظ كرد، به‏طورى كه هيچ چيزى از آن كم نشد.
ثالثاً: آنچه را كه به مردم ابلاغ فرمود تمامى آن چيزى بود كه مأمور ابلاغ آن بود.
رابعاً: آنگاه كه رسالت خود را مى‏رساند به بهترين و عالى‏ترين نوع تبليغ متوسّل گشت و هنرمندانه‏ترين روش را در دعوت از مردم به‏كار گرفت ^۲.
پس امينى بالاتر از پيام‏آور وحى نيست، آن‏هم اين‏گونه كه مورد تأييد پروردگار قرار گرفته است. حضرت محمّد صلى اللَّه عليه و آله، امين خداست؛ يعنى كسى كه خداوند تنها او را از ميان تمام بندگان خود برگزيده است تا زمام اختيار دين و دنياى مردم را