الأمراض البدنيّة و النفسانيّة... و توسيع رزقي من الحلال... و مغفرة حامد حسين و إعطاؤه إيماناً كاملاً و يقيناً صادقاً و انقطاعاً من الدنيا و توجّهاً كاملاً إلى اللَّه... و تكميل علومه و تيسّر ما يتمنّاه من الكتب و الاشتغال بالأشغال الحسنه و جمعه بمن يحبّ اجتماعه من العبد الذليل إلى المولى الجليل مولانا صاحب الزمان عليه السلام.

نتيجه سخن‏

به يقين، اطّلاع از احوال اين‏گونه عالمان و چگونگى كار و اخلاص آنان و كوششهاى بيكرانى كه در راه خدمتهاى مقدس و بزرگ كرده‏اند، مى‏تواند عاملى تربيت كننده و سازنده باشد.
به ويژه طلاب جوان كه مرزبانان حماسه اسلام‏اند به اين بزرگمردان اقتدا كنند و احوال آنان را بخوانند و سرمشق خويش قرار دهند و خود را همان‏گونه تربيت كنند. ايمان، اخلاص، پشتكار، زهد، تقوا، گذشت، دقت، حوصله و با جديّت و كوشش، اين همه را در خويشتن پديد آوردند.
چه بسيارند عالمانى كه از همه لحظات عمر استفاده مى‏كرده‏اند و با چشم‏پوشى از همه خواستها و لذتها، دست به اداى رسالت خويش مى‏زده‏اند. درباره مير حامد حسين هندى - رحمة اللَّه عليه - نوشته‏اند كه از بس كاركرد، دست راستش از كار افتاد.^۱
باشد كه اين تعهدشناسى و اقدامهاى علمى و مرزبانيهاى دينى و صرف نيروهاى بدنى در راه آرمانهاى بلند، سرمشق و مقتداى جوانان جامعه علوى واقع گردد.