تدوين سنّت مخالفت شد و در حدود يك قرن، از كتابت حديث به شدّت جلوگيرى شد. آنگاه روايات فراوان در اين زمينه، جعل كرده به پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه وآله نسبت دادند؛ از جمله:
لا تكتبوا عنّي إلّا القرآن. فمن كتب عنّي غير القرآن فليمحه. و حدّثوا عن بنيإسرائيل ولا حرج.
از من به جز قرآن چيزى ننويسيد. هر كس از من چيزى به جز قرآن نوشته باشد، بايد آن را نابود سازد؛ ولى اگر از بنىاسرائيل چيزى حديث كنيد، مانعى ندارد.۱
با جعل احاديثى از اين دست، اوّلاً: از نشر سنّت نبوى جلوگيرى شد؛ ثانياً: راه براى نقل اسرائيليات فراهم گشت.
عبداللَّهبن مسعود، ابودرداء و ابومسعود انصارى به جرم نقل حديث زندانى شدند ۲ به فرمان خليفه همه كتابهاى حديثى طعمه حريق شد ۳ و اين منع حديث تا زمان عمربن عبدالعزيز ادامه يافت.
10. بسيارى از بزرگان اهل سنّت و همه علماى شيعه از حديث ثقلين، امتداد امامت اهل بيت را تا پايان جهان استفاده كردهاند؛ زيرا پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه وآله در اين حديث متواتر خبر مىدهد كه قرآن و عترت تا روز رستاخيز هرگز از يكديگر جدا نخواهند شد. پس اگر روزى بيايد كه در آن پيشوايى قابل تمسّك از عترت پيامبر نباشد، پيشگويى پيامبر خلاف خواهد شد و چنين چيزى امكان ندارد؛ زيرا قرآن كريم گفتههاى پيامبر را قطعى و غيرقابل ترديد دانسته، با قاطعيّت مىفرمايد:
(وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى * إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحى)
هرگز از روى هواى نفس سخن نمىگويد. نيست اين مگر وحيى كه به او فرستاده مىشود.۴
1.متّقى هندى، ج ۱، ص ۱۹۹
2.ذهبى، ج ۱، ص ۷
3.ابنسعد، ج ۵، ص ۱۸۸
4.سوره النّجم، آيه ۳ و ۴.
