در عيد خود، آن را از صندوق عهد - كه آن صندوق، نزد كاهنانِ بنى لوى بود - بيرون مىآوردند و در مجمع عمومى بنى اسرائيل، مىخواندند؛ سپس صندوق را مىبستند تا عيد ديگر.
امّا به ما فرمودهاند:
فاقرؤوا ما تيسّر من القرآن. (مزمّل (۷۳) / ۲۰)
البتّه در كنار آن، به عمل به قرآن نيز امر فرمودهاند كه مبادا اين تلاوت، كم اثر باشد.
5. قرآن جمع الجمع در عين فرق الفرق است. (با نگاهى به سوره كوثر)
از كمالات قرآن اين است كه در عين فرق الفرق، جمع الجمع است. فرق الفرق است؛ يعنى مانند دُرّ منثور، در آياتش حكم و قصّه و موعظه و بشارت و هشدار و... آمده تا ناظر به قضايايى باشد كه ظرف بيست و سه سال روى داده است؛ امّا در عين حال، جمع الجمع است و اين كمال مهمّى است. به عنوان مثال، به كوچكترين سوره قرآن، يعنى سوره كوثر، بنگريم.
بسم اللَّه الرحمن الرحيم. إنّا أعطيناك الكوثر. فصلّ لربّك و انحر. إنّ شانئك هو الأبتر.
در مورد كلمات سوره، توضيحى كوتاه بيان مىشود:
«انّا»: خداوند با اين تعبير، عظمت خود را مىنماياند. «إنّا» تعبير شاهانه است كه به جاى متكلّم وحده، ضمير متكلّم مع الغير به كار مىبرد. مشابه آن در آيات ديگر است: إنّا أنزلناه في ليلة القدر. (قدر (۹۷) ۱/)إنّا هديناه السبيل. (انسان (۷۶) / ۳)و هديناه النجدين. (بلد (۹۰) / ۱۰)
خداوند، قهر و هيمنه خود را در كلمه «إنّا» ظاهر مىسازد.
«أعطيناك»: «أعطينا» ظهور جمال است كه پس از ظهور جلال (إنّا) مىآيد. سخن از عطا و بخشش است؛ به پيامبر كه قطب الخطاب قرآن است. خداوند مهر و محبّت بسيار خود را به محبوبش، در اين كلمه نشان مىدهد. پيامبر گلى است كه
