در اين حديث شريف، نكات بسيار مهم و اساسى در ارتباط با صاحبان ولايت و پيروان آنها يادآورى شده است. اين حديث گوياى آن است كه نه تنها پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و دخترش فاطمه زهرا عليها السلام و امامان اهل بيت عليهم السلام در عالم عهد و ميثاق از مشكلات پيش روى خويش آگاهى پيدا كردهاند بلكه شيعيان آنان نيز از اين امور مطّلع بودهاند و خداى تعالى آنها را به صبر و شكيبايى و تقواى الاهى و مرابطه با همديگر دعوت كرده و بر اين امر پيمان گرفته است. آن گاه پيامبر گرامى اسلام نيز بر اين امر با آنها پيمان بسته است.
اين نشان مىدهد كه انسانها در آن عالم، همديگر را شناخته بودند، از احوال همديگر آگاهى داشتند، شيعيان جايگاه خويش را به خوبى مىدانستند، از امورى كه در پيش روى دارند اطّلاع داشتند، از پاداش خداى تعالى در مقابل ايمان، اعتقاد، عمل و رفتارشان با خبر بودند و با همديگر هم پيمان شدند كه بر اين ثابت و استوار باشند و به هيچ وجه، از آن منحرف نشوند و دورى نكنند. پس آنگاه كه به پيامبر گرامى اسلام صلى اللَّه عليه و آله سلام مىدهند، در حقيقت، پيمان خويش را با خداى تعالى تجديد مىكنند واز خداى تعالى مىخواهند كه در عمل به وعده خويش تسريع كند.
1-10) رؤيت خداوند متعال
ابوبصير مىگويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم:
أَخْبِرْنِي عَنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ هَلْ يَرَاهُ الْمُؤْمِنُونَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ؟
قَالَ: نَعَمْ، وَ قَدْ رَأَوْهُ قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ.
فَقُلْتُ: مَتَى؟
قَالَ: حِينَ قَالَ لَهُمْ (أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ قالُوا بَلى). ثُمَّ سَكَتَ سَاعَةً ثُمَّ قَالَ: وَ إِنَّ الْمُؤْمِنِينَ لَيَرَوْنَهُ فِي الدُّنْيَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ، أَ لَسْتَ تَرَاهُ فِي وَقْتِكَ هَذَا.
