مُؤْمِنٌ) 1 پرسيدم. حضرت فرمود:
عَرَفَ اللَّهُ إِيمَانَهُمْ بِوَلَايَتِنَا وَ كُفْرَهُمْ بِهَا يَوْمَ أَخَذَ عَلَيْهِمُ الْمِيثَاقَ فِي صُلْبِ آدَمَ عليه السلام وَ هُمْ ذَرٌّ. 2
خداوند ايمان و كفر آنها را به ولايت ما شناخت، در روز اخذ ميثاق در صلب آدم عليه السلام؛ در حالى كه آنها به صورت ذرّ بودند.
روايات در باب عرضه ولايت اولياى الاهى به خلايق و معرفت خلايق نسبت به آن، در كتب روايى معتبر شيعى فراوان است؛ امّا آنچه در اينجا مورد نظر است، معرفت ولايت و عرضه آن بر انسانها در عالم ذرّ است كه روايت فوق به صراحت، بر آن دلالت دارد. روايات ديگرى نيز به همين مضمون وجود دارد كه برخى از آنها پيشتر ذكر گرديد.
1-7) تعيين پيروان حضرت حجّت در عالم ذرّ
امام صادق عليه السلام مىفرمايد:
لَوْ خَرَجَ الْقَائِمُ لَقَدْ أَنْكَرَهُ النَّاسُ يَرْجِعُ إِلَيْهِمْ شَابّاً مُوَفَّقاً فَلَا يَلْبَثُ عَلَيْهِ إِلَّا كُلُّ مُؤْمِنٍ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَهُ فِي الذَّرِّ الْأَوَّلِ.۳
اگر قائم خروج كند مردم انكارش مىكنند. او به سوى آنها باز مىگردد؛ در حالى كه جوانى كامل است. با او نمىماند مگر مؤمنى كه خداى تعالى پيمان او را در ذرّ اوّل گرفته است.
نكته دقيقى كه از اين روايت مىتوان برداشت كرد، اين است كه در عالم ذرّ اوّل، انسانها به اندازهاى نسبت به اولياى الاهى شناخت و معرفت پيدا كرده بودند كه خداوند متعال در آنجا از برخى مؤمنان پيمان گرفته است كه به هنگام خروج امام زمان عليه السلام، ايشان را همراهى كنند و در راه برقرارى دولت حقّ الاهى بر روى زمين، بكوشند و بر اين امر پايدار و استوار باشند. اين نشان مىدهد كه اصحاب آن حضرت از پيش تعيين شده و بر اين امر با ايشان هم پيمان گشتهاند. و خداوند
