2ـ 5ـ 2) پاسخ

بياضى پاسخ مى‏دهد: اين وعيد به وصيّت است؛ پس نه جزم به وعيد شرط است و نه تعيين. وصيّت براى هيچ كس در حال خطاب، به دست نمى‏آيد؛ بلكه فقط براى على عليه ‏السلام بعد از جواب به دست مى‏آيد.
نگارنده مى‏افزايد: اين جواب، از كلام پيامبر به دست مى‏آيد كه فرمود: «إنّ هذا أخي و وصيّي و خليفتي فيكم، فاسمعوا و أطعيوا.»^۱

2ـ 6ـ 1) احتمال ايجاد اختلاف

واسطى گويد: اگر چند تن پاسخ مثبت به پيامبر مى‏دادند، اختلاف در ميان امّت روا بود.

2ـ 6ـ 2) پاسخ

بياضى پاسخ مى‏دهد: رواست كه خداى تعالى با وجود علم به عدم قبول آنان، پيامبرش را به اين كار، امر كرده باشد، و كار پيامبر، تأكيدى در اتمام حجّت بر آنها باشد؛ همان‏سان كه پيامبرش را به انذار كفّار ـ با وجود علم به ايمان نياوردن آنها ـ امر فرمود.

2ـ 7ـ 1) زمينه‏چينى براى گريز ديگران

واسطى گويد: پاسخ مثبت دادن يك نفر، سبب گريز ديگران مى‏شود.

2ـ 7ـ 2) پاسخ

بياضى پاسخ مى‏دهد: با وجود اطاعت تمام، گريزى پيش نمى‏آيد؛ و به عقيده شما، خداوند كارى را براى هدفى خاصّ انجام نمى‏دهد؛ پس چرا عقيده خود را در