كَلِمَةٌ هُوَ قائِلُها وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلی‏ يَوْمِ يُبْعَثُونَ؛¹
تا چون مرگ به یکی از آنان برسد، گوید: پروردگارا، مرا برگردان تا در آنچه ترک کرده‏ام عمل شایسته‏ای کنم! هرگز، این کلمه‏ای است که وی می‌گوید و در جلوشان برزخی است تا روزی که مبعوث شوند.
این اشکال را به شکل دیگری نیز مطرح کرده‌اند. می‌گویند بازگشت کفار به دنیا پس
از دیدن عذاب‌های برزخ و دیدن آنچه پس از مرگ رخ می‌دهد، موجب می‌شود که
در بازگشت خود فرصتی دیگر برای عمل پیدا کنند و با یقینی که پیدا کرده‌اند به
عمل می‌پردازند.
در ابتدای بحث، چهار تفاوت رجعت با این درخواست کافران گذشت؛ در رجعت، تقاضایی از سوی کافران رخ نمی‌دهد که مشمول این آیه شریفه گردند، بله اراده الهی بر بازگشت آنان است تا آنها را مجازات کند، نه این که فرصتی دو باره برای عمل به آنها بدهد. رجعت برای مؤمنان فرصتی است تا بر اعمال نیکی که دوست داشتند، انجام دهند؛ اما فرصت و شرایط عمل نداشتند، بیفزایند و برای کافران نقمتی است تا مجازات دنیوی اعمالشان را ببیننند. خداوند متعال در جای دیگر می‌فرماید:
يَوْمَ يَأْتي‏ بَعْضُ آياتِ رَبِّكَ لا يَنْفَعُ نَفْساً إيمانُها لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ في‏ إيمانِها خَيْراً قُلِ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ؛²
روزی که برخی نشانه‏های خدا آشکار شود، ایمان کسی که پیش از آن ایمان نیاورده یا به هنگام ایمان کار نیکی انجام نداده است، برای او سودی نخواهد داشت. بگو: چشم به راه باشید، ما نیز چشم به راهیم.
ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف یکی از آیات پروردگار است که پس از آن دیگر ایمان کافران پذیرفته نخواهد شد. این موضوع در تعدادی از روایات اسلامی مورد تأکید قرار گرفته است.
قرآن کریم می‌گوید:
وَ حَرَامٌ عَلَی قَرْيَةٍ أَهْلَکْنَاهَا أَنَّهُمْ لاَ يَرْجِعُونَ‌؛³
و بر [مردم] شهری که آن را هلاک کرده‏ایم، بازگشتشان [به دنیا] حرام است.
بنا بر این، قرآن، به صراحت، رجعت را رد می‌کند.