به تصرف است». ابن جوزی در پایان گفته‌هایش نتیجه می‌گیرد که کلمات رسول خدا صلی الله علیه و آله در امامت امام علی علیه السلام نص است نه اشاره و کنایه. و در نهایت امام علی علیه السلام امام واجب الطاعة است ... 1.
نکته قابل دقت در قول ابن جوزی این که ابن جوزی امام علی علیه السلام را به عنوان خلیفه بلا فصل معرفی نمی‌کند، بلکه حضرتش را به عنوان امام مفترض الطاعة معرفی می‌کند. این خیلی مهم است که یک عالم سنّی، علی علیه السلام را امام بداند. این همان نظر شیعه، در مورد امام علی علیه السلام است.
اهل سنّت در روایاتی که از پیامبر صلی الله علیه و آله می‌آورند، امام علی علیه السلام را از زبان رسول خدا این گونه بیان می‌دارند: فردی صدیق، اول مؤمن، اول شخصی که با رسول خدا در روز جزا مصافحه می‌کند، فاروق امت، فردی که بین حق و باطل جدایی می‌اندازد:
قال محب الدین الطبری فی ریاضه: إن رسول الله صلی الله علیه و آله سماه صدیقاً و قال فی ص155: قال الخجندی: و كان یلقب بیعسوب الأمة و بالصدیق الأكبر. و هناک أخبار كثیرة نذكر بعضها.
أخرج ابن النجار و أحمد فی المناقب عن ابن عباس عن رسول الله صلی الله علیه و آله : الصدیقون ثلاثة: حزقیل، مؤمن آل فرعون، و حبیب النجار، صاحب آل یاسین و علی بن أبی طالب. و أخرجه أبو نعیم فی المعرفة و ابن عساكر عن أبی لیلى، و زادا فی لفظهما: «و هو أفضلهم...».
عن رسول الله صلی الله علیه و آله : إن هذا أول من آمن بی، و هو أول من یصافحنی یوم القیامة، و هو الصدیق الأكبر، و هذا فاروق هذه الأمة، یفرق بین الحق و الباطل، و هذا یعسوب المؤمنین 2.
در طول تاریخ همیشه علمای متعصب بودند که راه را برای مردم کج نموده، عموم مردم را به گمراهی و تباهی می‌کشانند. یکی از نویسندگان عامه، امیل در منغم است که در کتاب حیات محمد صلی الله علیه و آله ، به شیعه و اعتقادات شیعیان حمله می‌کند. علامه در الغدیر 3 در ضمن این که مؤلف را فردی کوردل معرفی می‌کند به ایراداتی که گرفته است جواب می‌دهد.
البته بیانات علامه نه تنها جواب به اتهامات است، بلکه در میان جواب‌ها به احادیث منقول از علمای عامه در فضل مولی علی علیه السلام اشاره می‌کند تا اثبات کند که شیعه بی جهت زیر علم عصمت امام علی علیه السلام جان‌نثاری نمی‌کند. علامه، امام علی علیه السلام را شاخص برای شناخت مؤمنان از منافقان، معرفی می‌کند و می‌گوید: «بین مسلمانان این اصل، مسلّم است: کسانی که امام علی علیه السلام را دوست بدارند، مؤمن و کسانی که ایشان را دشمن بدارند، منافق اند». وی برای اثبات این ادعا چند روایت نبوی از طرق عامه نقل می‌دارد. از جمله:
عن النبی صلی الله علیه و آله قوله: من أحب علیّاً فقد أحبنی، و من أبغض علیّاً فقد أبغضنی، و من آذى علیّاً فقد آذانی و من آذانی فقد آذى الله. و أخبر صلی الله علیه و آله عن جبرئیل أنه أخبره بأن السعید كل السعید
