خدا - صفحه 401

2 / 3

نامى كه علم آن ، منحصراً در اختيار خداست

۴۴۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در دعاى ايشان ، موسوم به «اسماء الحُسنى» ـ :اى خدا! از تو درخواست مى كنم به حقّ آن نامت كه علمِ عالمان ، بدان احاطه ندارد . اى خدا! از تو درخواست مى كنم به آن نامت كه حكم حاكمان ، آن را در بر نمى گيرد .

۴۴۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند بزرگ ، چهارهزار نام دارد : هزار تاى آنها را كسى جز خدا نمى داند ، هزارتاى آنها را فقط خدا و فرشتگان مى دانند ، هزار تايشان را تنها خدا و فرشتگان و پيامبران مى دانند ، و هزاره چهارم را مؤمنان مى دانند . از اين هزار تا ، سيصدنام در تورات است ، سيصد نام در انجيل ، سيصد نام در زبور ، و يكصد نام در قرآن ، كه نَوَد و نُه تاى آنها آشكار است و يكى پنهان . هركه اين نام ها را شماره كند ، به بهشت مى رود .

۴۴۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر بنده اى هنگامى كه گاه غم و اندوهى به او رسد ، بگويد : «بار خدايا! من ، بنده تو و فرزند بنده و كنيز تو هستم . زمام اختيارم در دست توست . محكومِ حكم تو هستم . قضاى تو در باره من عادلانه است . به حقّ هر نامى كه از آنِ توست و خويشتن را بدان ناميده اى ، يا در كتابت فرو فرستاده اى ، يا به يكى از آفريدگانت آموخته اى ، يا به علم غيب خودت ، ويژه گردانيده اى ، از تو درخواست مى كنم كه قرآن را بهارِ دلم ، نور سينه ام ، زداينده اندوهم و از بين برنده غمم گردانى» . قطعاً خداوند عز و جل غم او را از بين مى بَرد و اندوهش را به شادى مبدّل مى كند .

۴۴۸.امام صادق عليه السلامـ به كسى كه به ايشان گفت : [گاهى] دچار غم و اندوه مى شوم ـ :بسيار بگو : «خدا ، خدا پروردگار من است ؛ چيزى را شريك او نمى دانم» و هر گاه از دچار شدن به وسوسه اى يا خودگويى ترسيدى ، بگو : «بار خدايا! من ، بنده تو ، فرزند بنده و فرزند كنيز تو هستم . زمام اختيارم در دست توست . حكم تو در باره من عادلانه است و محكوم قضاى تو هستم . بار خدايا! به حقّ هر نامى كه از آنِ توست و آن را در كتابت نازل كرده اى ، يا به يكى از آفريدگانت آموخته اى ، يا به علم غيبت اختصاصش داده اى ، از تو درخواست مى كنم كه بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرستى و قرآن را نور ديده ام ، بهار دلم ، زداينده اندوهم و از بين برنده غمم قرار دهى . خدا ، خدا ، پروردگار من است . هيچ چيز را شريك او نمى گردانم» .

ر . ك : دانش نامه عقايد اسلامى : ج 6 (خداشناسى) ص 463 ح 5004 .

صفحه از 417