ط ـ پيرو هوس

۲۹۶.امام على عليه السلامـ از نامه ايشان به مُنذر بن جارود عبدى كه در حكومتش مرتكب خيانتى شده بود ـ :امّا بعد ، نيك بودن پدرت ، مرا در باره تو فريفت و پنداشتم كه تو نيز روش او را دنبال مى كنى و راه او را مى پويى ؛ امّا اكنون ، آن گونه كه از تو به من خبر رسيده است ، مى بينم كه پيروى از هوسَت را رها نمى كنى و براى آخرتت ، توشه اى بر جاى نمى گذارى ، دنيايت را به قيمتِ ويران كردن آخرتت آباد مى سازى و با خويشاوندانت ، به قيمت بُريدن از دينت ، پيوند برقرار مى كنى .
اگر آنچه در باره تو به من رسيده است ، راست باشد ، هر آينه ، شتر همسرت (/ خانواده ات) و دوالِ پاىْ افزارت ، باارزش تر از تو خواهند بود . ^۱ كسى كه چنين باشد ، ديگر شايسته نيست كه به وسيله او رخنه اى بسته (/ مرزى پاسدارى) شود ، يا كارى انجام گيرد ، يا مقام و منزلتش بالا رود ، يا در امانتى شريكش كنند ، يا بر مالياتى امين قرار داده شود . پس به محض دريافت اين نامه ام ، به سوى من بيا ، به خواستِ خدا!

ى ـ شرابخوار

۲۹۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس بداند كه كسى شرابخوار است و [با اين حال] به او امانتى بسپارد ، خداوند ، ضامن او نيست . او را نه مزدى مى دهد ، و نه عوضى [براى مال از دست رفته اش] .

۲۹۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس پس از آن كه خداوند عز و جل شراب را از زبان من حرام گردانيد ، باز شرابخوارى كند ، شايسته نيست كه اگر خواستگارى كرد ، به او زن دهند ، يا اگر ميانجيگرى كرد ، ميانجيگرى اش پذيرفته شود ، يا هر گاه سخن گفت ، راستگو شمرده شود ، يا امانتى به او سپرده شود . و هر كس بداند كه او شرابخوار است و با اين حال به وى امانتى بسپارد ، خداوند عز و جل ضامن او نيست ، و او را نه مزدى باشد ، و نه جاى گزينى .