پژوهشى در باره اعجاز قرآن۱
وحى و اعجاز
قرآن كريم در شرح زندگانى پيامبران، يادآور نشانههاى الهى داعيهدارانِ ارتباطِ وحيانى است. آنان براى اتمام حجت، با اذن پروردگار معجزاتى بر اثبات پيوند غيبى خويش با خدا ارائه مى كردند:
(وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ رُسُلاً إِلَى قَوْمِهِمْ فَجَآءُوهُم بِالْبَيِّنَتِ ... .۲
ما پيش از تو فرستادگانى را با دلايل روشن به سوى قومشان فرستاديم) .
(لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَتِ ... .۳
ما پيامبرانمان را با دلايل روشن فرستاديم) .
بر اساس آيات قرآن، «بيّنات» و «معجزات روشن»، همزاد وحى بوده، از آن، جدايىناپذيرند.
البته اين پديدههاى خارق عادت، تنها در زمانِ حضورِ خودِ آن پيامبران رخ داده و اكنون نشانى از آنها بر جاى نمانده است. در اين ميان، تنها قرآن كريم
