شرح گزیده روایات کافی

احادیث را پس از قرآن باید دومین منبع شناخت دین دانست که می‌توان گزاره‌ها و آموزه‌های دینی را از آنها استخراج کرد و با تکیه به آنها از جامعیت و جاودانگی اسلام به عنوان آخرین دین آسمانی دفاع کرد.

از میان کتاب‌های حدیث به‌جا مانده در تاریخ اسلام، کتاب «کافی شریف» اثر ثقة الإسلام کلینی جایگاه بسیار رفیعی دارد که قدرت مولف، قدمت و تدوین کتاب در عصر غیبت صغرا، جامعیت نسبی نسبت به روایات اعتقادی، اخلاقی و فقهی و استواری روایاتِ گردآوری شده در آن را می‌توان از جمله عواملی نام برد که به آن این جایگاه والا را بخشیده است.

نقش احادیث در این زمینه تا بدان پایه است که گاه از آن به عنوان مادر علوم اسلامی یاد می‌شود که در آغاز علومی همچون تفسیر، کلام، فقه، تاریخ و سیره را در دامن خود جای داد و پروراند؛ چنان که پس از استقلال این علوم از حدیث، هم چنان وابستگی و نیاز آنها به احادیث پابرجا مانده است؛ زیرا کدام مفسر، متکلم، فقیه و مورخی است که در مباحث خود به احادیث نیاز نداشته باشد. بر این پایه است که رسول اکرم (ص) در آخرین خطبه خود در حجة الوداع از قرآن و اهل بیت؛ یا همان حاملان سنت، به عنوان دو میراث ارزشمند خود یاد کردند.

در این کتاب واژه‌های دشوار هر روایت با واکاوی آراء واژه‌شناسان و با کمک سایر قرائن مورد بررسی قرار گرفته است. در عموم موارد دیدگاه شارحان حدیث و عمدتاً دیدگاه‌های فیض کاشانی در وافی، ملاصالح مازندرانی در شرح أصول الکافی و دیدگاه علامه مجلسی در دو کتاب بحار الانوار و مرأة العقول مورد توجه قرار گرفته است. در بررسی هر روایت، سایر آیات و روایات همسو و همصدا که می‌توانست به فهم جامع‌تر از روایت کمک رساند، مورد بازخوانی قرار گرفت. در پایان بررسی اکثر روایات، مباحثی با هدف نشان دادن نظرگاه جامع دین در باره موضوع روایت بازتاب یافته است؛ مباحثی همچون جایگاه مطالعات حدیثی، جایگاه نماز، اباحه‌گری آفت دین‌داری و جایگاه حلم از این جمله هستند.

الکافی

تازه ها

پربازدیدترین ها

شرح فقراتی از دعای أبو حمزه ثمالی

شرح گزیده روایات کافی

اين صفحه را برای دوستان خود ارسال کنيد