نجوای عارفانه

شرح مناجات شعبانیه با استفاده از آیات و روایات اهل البیت علیهم السلام

مناجات شعبانیه به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد و عبارات دل‌انگیزش در بین دعا‌ها جاذبه‌ای خاص دارد. محتوای بسیار بلند این مناجات، بیان کوچکی از شکستگی نفس در برابر حق تعالی و رسیدن به نهایت درجه‌ی کمال انسانی است. نویسنده در این کتاب که سامان یافته بحث‌های ایشان در شرح مناجات شعبانیه است بندهای این مناجات را به صورت جداگانه و با توجه به آیات و احادیث شرح و تفسیر می کند.

بخشی از مقدمه کتاب:

به برکت اولیای دین و عنایات ویژه مربیان الهی که نصیب حقیر شد، سال ها به بحث بعضی از دعاها و مناجات های ائمه(ع) مشغول بوده و به اندازه فهم بسیار کوتاه خود، توضیحاتی در این باره داده است. سرانجام تصمیم بر آن شد که سلسله بحث های تفسیر مناجات شعبانیه، پس از بررسی های مکرر در دسترس طالبان معارفت الهی قرار گیرد.
مناجات شعبانیه در بین دعاها جاذبه ای خاص دارد و عبارت ها و ویژگی هایش در کمترین دعا و مناجاتی به چشم می‌خورد. مناجات شعبانیه، حالت های انسان را به شئون مختلف این عالم بیان می‌کند و قسمت های ابتدایی آن بیان کوچکی و شکستگی نفس او در برابر حق تعالی است که با جنبه مخلوقیت او متناسب است، زیرا کمال انسان در ظاهر نیستی و نداری خود در برابر حق تعالی با زبان های خود است. قسمت دوم این مناجات، به حالات و مقامات کمالیه ای اشاره دارد که بنده می‌تواند در ارتباط با حق تعالی به دست آورد و این مرحله با ابراز عجز و لابه او منافاتی ندارد، چون انسان حالت های گوناگونی دارد.

برشی از کتاب:

از الطاف بی ‏کران خداوند به بندگان، فرستادن اولیایی است که تمام حقایق را آشکارا می ‏بینند و با زبان دعا و مناجات، آن‏ را برای انسان‏ ها اظهار می ‏کنند؛ ازاین‏ رو دعا و مناجات‏، عنایات مهم حق ‏تعالی است که از زبان پاک و الهی ائمه اطهار(ع) صادر شده ‏اند تا انسان‏ ها نیز به مدد آن به اندازه درک و فهم، در ساحت الهی وارد شوند، آن را بفهمند و با معبود و محبوب ازلی راز و نیاز کنند. اثر پیش رو «نجوای عارفانه؛ شرح مناجات شعبانیه»، جرعه ‏ای از این دریای بی ‏کران معارف الهی است که به دلیل ویژگی‏ های منحصربه ‏فرد و عبارات دل انگیزش در بین دعاها جاذبه‏ ای خاص دارد. محتوای بسیار بلند این مناجات، بیان كوچكی و شكستگی نفْس در برابر حق تعالی و رسیدن به نهایت درجه کمال انسانی است.

هریک از دعاها و مناجات ها با زبانی خاص، معارف دینی خصوصا معارف توحیدی را بیان می کنند. در میان دعاها، مناجات شعبانیه از جاذبه ، گفتار، عبارات و ویژگی های خاصی برخوردار است. مناجات شعبانیه، حالات انسان را در شئون مختلف این عالم بیان می کند و قسمت های ابتدایی آن، بیان کوچکی و شکستگی نفس او در برابر خدا است. قسمت دوم مناجات نیز، به حالات و مقالات کمالیه ای اشاره دارد که بنده می تواند در رابطه اش با خدا به دست آورد. نگارنده در کتاب حاضر هریک از بندهای این مناجات را به صورت جداگانه و با توجه به آیات و احادیث شرح می دهد و تفسیر می کند. در این دعا موضوعاتی چون حقیقت دعا، راه های شتاب به سوی خدا، تقدیرات الهی، لزوم خواستن حاجت از پروردگار، توسل به عفو الهی، فضایل و مراتب ذکر الهی، درک حقیقت قرآن و نحوه ی سیر الی الله بیان می شود.