امام حسين عليه السلام - صفحه 2





چهل حديث


چهل حديث













 إنّ أوْصَلَ النّاسِ مَن وَصَلَ مَن
قَطَعَهُ (1) .
 قويترين فرد در ايجاد ارتباط كسى است كه
با كسى كه از او بريده رابطه برقرار كند .

1-بحارالانوار
ج :78 / 121 / 4 .














الإمامُ الحسينُ عليه السلام لَمّا سُئل عَن
مَعرفةِ اللّه : مَعرفةُ أهلِ كُلِّ زمانٍ إمامَهُمُ الّذي يَجِبُ
عَلَيهِمْ طاعَتُهُ (2) .
- امام حسين عليه السلام ـ هنگامى كه درباره
شناخت خدا از او سؤال شد ـ : شناخت مردم هر زمان از امامى كه بايد از
او فرمان برند .

2-بحارالانوار
ج :23 / 83 / 22 .














 في كتابهِ إلى أهلِ الكوفةِ : فَلَعَمْري
، ما الإمامُ إلاّ الحاكمُ بالكِتابِ ، القائمُ بالقِسْطِ ، الدّائنُ
بِدِينِ الحَقِّ ، الحابِسُ نَفْسَهُ على ذاتِ اللّه (3)
.
- امام حسين عليه السلام ـ در نامه اش به كوفيان
ـ : به جان خودم سوگند ، امام و پيشوا كسى نيست مگر آن كه بر اساس كتاب
خدا حكومت كند ، عدل و داد را بر پا دارد ، پايبند دين حقّ باشد و در
برابر خداوند ، نفسش را مهار كند .

3-الإرشاد
: 2 / 39 .















- أيّها النّاسُ ، إنّ اللّه َ عز و جل
ذِكْرُهُ ما خَلقَ العِبادَ إلاّ لِيَعرِفوهُ ، فإذا عَرفُوهُ عَبَدوهُ
، فإذا عَبَدوهُ اسْتَغنَوا بعِبادتِهِ عن عبادةِ ما سِواهُ . فقالَ
لَه رجلٌ : يابنَ رسولِ اللّه ، بأبي أنتَ واُمّي فما معرفةُ اللّه ؟
قالَ : معرفةُ أهلِ كلِّ زمانٍ إمامَهُمُ الّذي يَجبُ علَيهِم طاعتُهُ
(4) .


- اى مردم! خداوند عز و
جل بندگان را نيافريد مگر تا او را بشناسند . چون او را شناختند
بپرستندش و چون او را بپرستند از پرستش جز او بى نياز شوند . مردى عرض
كرد : فرزند پيامبر خدا ! پدر و مادرم فدايت بادا ! شناخت خدا چيست ؟
فرمود : شناخت اين است كه مردم هر زمانى امام و پيشواى واجب الاطاعه
خود را بشناسند .


4-بحارالانوار
ج :23 / 83 / 22















 أيّها النّاسُ ، إنّ اللّه َ عز و
جل ذِكْرُهُ ما خَلقَ العِبادَ إلاّ لِيَعرِفوهُ ، فإذا عَرفُوهُ
عَبَدوهُ ، فإذا عَبَدوهُ اسْتَغنَوا بعِبادتِهِ عن عبادةِ ما سِواهُ .
فقالَ لَه رجلٌ : يابنَ رسولِ اللّه ، بأبي أنتَ واُمّي فما معرفةُ
اللّه ؟ قالَ : معرفةُ أهلِ كلِّ زمانٍ إمامَهُمُ الّذي يَجبُ علَيهِم
طاعتُهُ (4) .


اى مردم! خداوند عز و جل بندگان را
نيافريد مگر تا او را بشناسند . چون او را شناختند بپرستندش و چون او
را بپرستند از پرستش جز او بى نياز شوند . مردى عرض كرد : فرزند پيامبر
خدا ! پدر و مادرم فدايت بادا ! شناخت خدا چيست ؟ فرمود : شناخت اين
است كه مردم هر زمانى امام و پيشواى واجب الاطاعه خود را بشناسند .


4-بحارالانوار
ج :23 / 83 / 22















الإمامُ الحسينُ عليه
السلام سُـئِـلَ عَنِ الـجَهادِ: سُـنَّةٌ أو فَـرِيضةٌ ؟ فقالَ عليه
السلام : الجِهادُ على أرْبَعَةِ أوْجُةٍ : فجِهادانِ فَرْضٌ وجِهادُ
سُنَّةٍ لا يُقامُ إلاّ مَعَ فَرْضٍ وجِهادُ سُنَّةٍ ، فأمّا أحَدُ
الفَرْضَيْنِ فجِهادُ الرَّجُلِ نَفْسَهُ عن مَعاصِي اللّه وهو مِنْ
أعْظَمِ الجِهادِ وَمُجاهَدَةُ الّذين يَلُونَكُمْ مِنَ الكُفّارِ
فَرْضٌ . وأمّا الجِهادُ الّذي هو سُنّه لا يُقامُ إلاّ مَعَ فَرْض
فَإِنَّ مجاهَدَةَ العَدُوِّ فرضٌ على جميع الاُمّه لو تركوا الجهاد
لَأَتاهم العَذابُ وهذا هو مِنْ عذابِ الاُمَّةِ وهُوَ سُنَّةٌ عَلَى
الإمامِ وحَدُّهُ أنْ يَأتِيَ العَدُوَّ مَعَ الاُمَّةِ فيجاهِدَهم .
وأمّا الجِهادُ الذي هُوَ سُنّةٌ فكُلُّ سُنّةٍ أقامَها الرَّجُلُ
وجاهدَ في إقامَتِها وبُلُوغِها وإحيائِها فَالعَمَلُ والسَّعْيُ فيها
مِنْ أفضلِ الأَعْمال لِأنَّها إحياءُ سُنَّةٍ وقَدْ قالَ رسولُ اللّه
9 : «مَنْ سَنَّ سُنَّةً حَسَنَةً فَلَهُ أجْرُها وأجْرُ مَنْ عَمِلَ
بِها إلى يَوْمِ القِيامَةِ مِنْ غَيْرِ أن يَنْقُصَ مِنْ أجُورِهِم
شَيْئا» (5) .


- امام حسين عليه السلام
ـ در پاسخ به اين پرسش كه جهاد سنّت (پيامبر) است يا فريضه (الهى) ؟ ـ
: جهاد چهارگونه است : دو گونه آن فريضه (الهى) است و گونه ديگر سنّتى
است كه جز به فريضه بدان دست نيازند و يك جهاد نيز (تنها) سنّت است .
امّا آن دو جهاد كه فريضه اند : يكى جهادِ آدمى با نَفْسِ خويش است در
بازداشتن نَفْس از نافرمانى هاى نسبت به خدا ، كه بزرگترين جهاد است ،
و ديگرى پيكار (و جهاد) با كافرانى كه هم مرز شمايند كه آن نيز فريضه
است . امّا آن جهاد كه سنّتى است كه جز به فريضه بدان دست نيازند ،
جهاد با دشمن است كه بر تمامِ امّت واجب است و اگر آن جهاد را ترك كنند
، بر آنها عذاب درآيد و اين عذاب تمامِ امّت را در برگيرد و آن جهاد ،
بر امامْ سنّت است و تعريفش آن است كه امام با امّت بر سرِ دشمن تازد و
با دشمنان جهاد كند . امّا جهادى كه فقط سنّت است ، برپا داشتن هر
سنّتِ (نَبَوى) است كه انسان بر پاى دارد و در برپا نگهداشتن و برآوردن
و زنده كردن آن مبارزه كند . پس سعى و عمل در راه آن بهترين اعمال است
زيرا زنده داشتنِ سنّت است، و پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود :
«هركس سنّت و قانونِ نيكى را بنيان گذارد ، پاداشش از آنِ اوست و نيز
از ثواب همه آنان كه تا روز قيامت بدان عمل مى كنند بهره مى برد بى
آنكه از ثواب خودِ آنان چيزى كاسته شود.».


5-تحف
العقول :243 .














- مَن جادَ سادَ (6) .
- هر كه بخشنده باشد ، آقايى كند .

6-كشف
الغمّه : 2 / 242 .














- إنّ أجْوَدَ النّاسِ مَن أعطى مَن لا يَرجو (7)
.
- بخشنده ترين مردم كسى است كه به آن كه چشم
اميد به او نبسته بخشش كند .

7-كشف
الغمّه : 2 / 242 .














الإمامُ الحسينُ عليه السلام في دُعائِهِ : أنتَ
الّذي أزَلْتَ الأغْيارَ عن قُلوبِ أحِبّائكَ حتّى لَم يُحِبّوا سِواكَ
... ماذا وَجَدَ مَن فَقَدَكَ ؟! وما الّذي فَقَد مَن وَجَدكَ ؟! لَقد
خابَ مَن رَضِيَ دُونَكَ بَدَلاً (8) .

- امام حسين عليه السلام ـ در دعا ـ :
تويى كه اغيار را از دل دوستانت بيرون كردى تا جز تو را دوست ندارند
... آن كه تو را گم كرد چه يافت ؟ ! و آن كه تو را يافت چه از دست داد
؟ ! آن كه ديگرى را به جاى تو گرفت زيان كرد و باخت .


8-بحارالانوار
ج :98 / 226 / 3 .















- ألا إنَّ الحَربَ شَرُّها ذَريعٌ ،
وطَعْمُها فَظيعٌ ، فمَن أخَذَ لَها اُهْبَتَها ، واسْتَعدَّ لَها
عُدَّتَها ، ولَم يألَمْ كُلومَها قَبلَ حُلولِها ، فذاكَ صاحِبُها ،
ومَن عاجَلَها قَبلَ أوانِ فُرْصَتِها ، واسْتِبْصارِ سَعيهِ فيها ،
فذاكَ قَمِنٌ ألاّ يَنْفَعَ قَومَهُ ، وأنْ يُهْلِكَ نَفْسَهُ (9)
.


- بدانيد كه جنگ شرّش شتابنده است و طعمش
زشت و نفرت انگيز ؛ هركس خود را براى آن آماده كند و ساز و برگش را
فراهم آورد و پيش از فرا رسيدن هنگام جنگ پيكر خود را از زخمهاى آن
دردمند نكند جنگ را برده است ؛ امّا آن كه پيش از رسيدن فرصت و زمان
جنگ وآگاه شدن از توانايى جنگى خود به آن مبادرت ورزد مستحق همان است
كه سپاهيان خود را سودى نرساند و خويشتن را نيز به نابودى اندازد .


9-شرح
نهج البلاغة لابن أبي الحديد : 3 / 186 .














- لَيستِ العِفّةُ بمانِعَةٍ رِزْقا ، ولا
الحِرصُ بجالِبٍ فَضْلاً ، وإنَّ الرِّزقَ مَقْسومٌ والأجَلَ مَحتومٌ ،
واسْتِعمالُ الحِرصِ طَالبُ المَأْثَم (10) .
- نه عفّت مانع روزى مى شود و نه حرص ، روزى
بيشتر مى آورد ؛ زيرا روزى تقسيم شده و اجل حتمى است و حرص زدن طلب
گناه است .

10-أعلام
الدين : 428 .














- كانَ رَسولُ اللّه صلى الله عليه و آلهيَرفَعُ
يَدَيهِ إذا ابتَهَلَ ودَعا كَما يَستَطعِمُ المِسكينُ (11)
.
- رسول خدا صلى الله عليه و آله در هنگام ابتهال
و دعا مانند بينوايى كه غذا مى طلبد ، دستانش را بالا مى برد .

11-مكارم
الأخلاق : 2 / 8 / 1981 .














- إنَّ مِن هَوانِ الدنيا على اللّه تعالى أنَّ
رَأسَ يحيى بنِ زكريّا اُهدِيَ إلى بَغِيٍّ مِن بَغايا بني إسرائيلَ (12)
.
- از بـى ارزشـى و خـوارى دنـيا نـزد خداوند
متعال اسـت كـه سر يحيى بـن زكريّا به فاحشه اى از فاحشه هاى بنى
اسرائيل هديّه شد .

12-بحارالانوار
ج :44 / 365.














- مَوتٌ في عِزٍّ خَيرٌ مِن حياةٍ في ذُلٍّ ،
وأنشَأ عليه السلاميَومَ قُتِلَ : الموتُ خيرٌ من رُكُوبِ
العارِوالعارُ أولى من دُخُولِ النارِ واللّه ما هذا وهذا جارِي (13)

- مرگ با عزت بهتر از زندگى ذلت بار است
. آن حضرت در روز شهادت خود اين ابيات را مى خواند :.

مرگ بهتر است از ننگ   و ننگ سزاوارتر از آتش (دوزخ) است  
به خدا سوگند كه نه ننگ را به خود   راه دهم نه آتش را


13-بحارالانوار
ج :44 / 192 / 4 .














- مَن سَرَّهُ أن يُنسَأ في أجَلِهِ ، ويُزادَ
في رِزقِهِ ، فَلْيَصِلْ رَحِمَهُ (43) .
- هر كه دوست دارد مرگش به تأخيـر افـتـد و
روزيش افزايش يابد ، صله رحم به جاى آورَد .

43-بحارالانوار
ج :74 / 91 / 15 .














- إنّ أوصَلَ الناسِ مَن وَصَلَ مَن قَطَعَهُ (15)
.
- آن كس بيش از همه صله رحم به جا آورده ، كه با
خويشاوندى كه بريده پيوند برقرار كند .

15-بحارالانوار
ج :74 / 400 / 41 .














- مَن طَلَبَ رِضا اللّهبِسَخَطِ الناسِ كَفاهُ
اللّه ُ اُمُورَ الناسِ ، ومَن طَلَبَ رِضا الناسِ بِسَخَطِ اللّه ،
وَكَلَهُ اللّه ُ إلى النّاسِ ، والسلام (16) .

- هركه خشنودى خدا را با ناخشنودى مردم
بطلبد ، خداوند او را از امور مردم بى نياز كند و هركه خشنودى مــردم
را با ناخشنود كردن خدا بجويد ، خداوند او را به مـردم واگذارد .
والسلام .


16-بحارالانوار
ج :71 / 208 / 17 .














- مَن اُحْجِمَ عن الرَّأيِ وعَيِيَتْ بهِ
الحِيَلُ ، كانَ الرِّفقُ مِفتاحَهُ (17) .
- هر كه فكرش به جايى نرسد و در چاره يابى
درماند ، نرمى كليد (گشايش مشكل) او باشد .

17-بحارالانوار
ج :78 / 128 / 11 .














- صاحِبُ الحاجةِ لَم يُكرِمْ وَجهَهُ عن
سُؤالِكَ فَأكرِمْ وَجهَكَ عن رَدِّهِ (18) .
- نيازمند ، با درخواست كردن حرمت و آبروى خود
را ريخته است، پس تو با نوميد نكردن او آبرو و حرمتت را نگهدار .

18-كشف
الغمّه : 2 / 244 .














الإمامُ الحسينُ عليه السلام لَمّا سَألَهُ أبوهُ
عنِ السُّؤدُدِ : إحشاشُ العَشِيرَةِ ، واحتِمالُ الجَرِيرَةِ (19)
.
- امام حسين عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال پدر
بزرگوارش از معناى سرورى ـ : كمك كردن به خاندان و به دوش كشيدن
خسارتها و جرايم آنها .

19-بحارالانوار
ج :72 / 194 / 14 .















الإمامُ الحسينُ عليه السلام في الدُّعاءِ
: إلهي تَرَدُّدي في الآثارِ يُوجِبُ بُعدَ المَزارِ ، فاجمَعْني
عَلَيكَ بِخِدمَةٍ تُوصِلُني إلَيكَ ، كَيفَ يُستَدَلُّ عَلَيكَ بِما
هُوَ في وُجودِهِ مُفتَقِرٌ إلَيكَ ؟! أيَكونُ لِغَيرِكَ مِنَ الظُّهورِ
ما لَيسَ لَكَ حتّى يَكونَ هُوَالمُظهِرَ لَكَ ؟! متى غِبتَ حتّى
تَحتاجَ إلى دَليلٍ يَدُلُّ عَلَيكَ ؟! ... بِكَ أستَدِلُّ عَلَيكَ
فَاهْدِني بِنورِكَ إلَيكَ (23) .


- امام حسين عليه السلام ـ در دعا ـ :
بارخدايا! سر گرم شدنم به نشانه ها و آثار ، موجب دورى ديدار (تو) مى
شود ، پس تمام قواى مرا متوجه خدمتى كن كه مرا به تو برساند . چيزى كه
خود در هستى اش نيازمند توست ، چگونه مى تواند دليل و رهنماى به سوى تو
باشد ؟ آيا جز تو ، ظاهر و آشكارند و تو (ظاهر) نيستى ؟ تا اين كه آنان
نشانگر و آشكار كننده تو باشند ؟ كِى غايب بوده اى ، تا نياز داشته
باشى ، رهنمايى به سوى تو راهنمايى كند ؟ ... به واسطه توست كه ره به
تو مى برم ؛ پس ، با نور خود مرا به سوى خودت رهنمون ساز .


23-بحارالانوار
ج :98 / 225 .














الإمامُ الحسينُ عليه السلام في دعاءِ يَومِ
عَرَفَةَ : اللّهُمّ اجعَلْني أخشاكَ كَأنّي أراكَ ، وأسعِدْني بتَقواكَ
، ولا تُشقِني بِمَعصِيَتِكَ (20) .
- امام حسين عليه السلام ـ در دعاى روز عرفه ـ :
بار خدايا ! كارى كن كه از تو چنان بترسم كه گويى مى بينمت و باتقوا و
ترس از خودت خوشبختم گردان و با معصيت و نافرمانيت بدبختم مكن .

20-بحارالانوار
ج :98 / 218 / 3 .














- دِراسَهُ العِلمِ لِقاحُ المَعرِفةِ (22) .
- تحصيل دانش سبب بارورى شناخت است .

22-بحارالانوار ج :78 / 128 / 11 .














- إيّاكَ وما تَعتَذِرُ مِنهُ ؛ فإنَّ المُؤمِنَ
لايُسيءُ ولا يَعتَذِرُ ، والمُنافِقَ كُلَّ يَومٍ يُسيءُ ويَعتَذِرُ (21)
.
- زنـهار از كـارى كه از آن پوزش بخواهى ؛ زيرا
مؤمن نه بدى مى كند و نه پوزش مى خواهد و منافق هر روز بدى مى كند و
پوزش مى طلبد .

21-تحف
العقول : 248 .














- الصَّمَدُ : الّذي لا جَوفَ لَهُ ، والصَّمَدُ
: الّذي قَدِ انتَهى سُؤدَدُهُ ، والصَّمَدُ الّذي لا يَأكُلُ ولا
يَشرَبُ ، والصَّمَدُ : الّذي لا يَنامُ ، والصَّمَدُ : الدّائمُ الّذي
لَم يَزَلْ ولا يَزالُ (24) .

- صمد ، كسى است كه ميان تهى نيست ؛ صمد
كسى است كه سَرورى و مهتريش در اوج است ؛ صمد كسى است كه نه مى خورد و
نه مى آشامد ؛ صمد كسى است كه نمى خوابد ؛ صمد آن موجود هميشگى است كه
پيوسته بوده و خواهد بود .


24-التوحيد
: 90 / 3 .















- اعلَموا أنَّ المَعروفَ مُكِسبٌ حَمدا
، ومُعقِبُ أجرٍ ، فلَو رَأيتُمُ المَعروفَ رَجُلاً لَرَأيتُموهُ
حَسَنا جَميلاً يَسُرُّ النّاظِرينَ ويَفوقُ العالَمينَ ، ولَو رَأيتُمُ
اللُّؤمَ رَأيتُموهُ سَمِجا قَبيحا مُشَوَّها تَنفِرُ مِنهُ القُلوبُ
وتُغَضُّ دُونَهُ الأبصارُ (25) .


- بدانيد كه خوبى كردن ، ستايش به بار مى
آورد و پاداش در پى دارد . اگر خوبى را به صورت مردى ببينيد ، هر آينه
آن را نيكو و زيبا و چشم نواز و برتر از همه جهانيان خواهيد ديد و اگر
پستى را ببينيد ، آن را ناهنجار و زشت و بد منظر كه دلها از آن مى
گريزد و چشمها به رويش بسته مى شود ، خواهيد ديد .


25-مستدرك
الوسائل : 12 / 343 / 14242 .














مـن دلائل علامات القبـول: الجلـوس الى اهل
العقول. و مـن علامات اسباب الجهل الممـاراه لغيـر اهل الكفـر. و من
دلائل العالم انتقاده لحديثه و علمه بحقـائق فنـون النظر.(26)

 
از دلائل نشــانه هـاى قبـول, همنشينـى بـا
خـردمنــدان اسـت. و از نشانـه هاى مـوجبات نادانـى , مجادله با
مسلمانان. و از نشانه هاى دانا ايـن است كـه سخـن خـود را نقـادى مـى
كنـد وبه حقـايق فنـون نظر دانـاست.

26 ـ تحف العقول , ص 252.














- كانَ يُقالُ : لا تَحِلُّ لِعَينٍ مُؤمِنَةٍ
تَرَى اللّه َ يُعصى فتَطرِفُ حتّى يُغَيِّرَهُ (27)
.
- گفته مـى شد : بـر هيچ چشمى كه مؤمنِ به خدا
باشد روا نيست كه ببيند خدا نافرمانى مى شود و خود را فرو بندد مگر آن
وضع را تغيير دهد .

27-تنبيه
الخواطر : 2 / 179 .














- إنَّ أعفَى النّاسِ مَن عَفا عِندَ قُدرَتِهِ
(28) .
- با گذشت ترين مردم ، كسى است كه در زمان قدرت
داشتن گذشت كند .

28-الدرّة الباهرة : 29 .














الإمامُ الحسينُ عليه السلام لَمّا تَذاكَروا
العَقلَ عِندَ مُعاوِيَةَ : لايَكمُلُ العَقلُ إلاّ بِاتِّباعِ الحَقِّ
، فقالَ مُعاوِيَةُ : ما في صُدورِكُم إلاّ شَيءٌ واحِدٌ (29) .
- امام حسين عليه السلام ـ وقتى كه نزد معاويه
سخن از عقل به ميان آمد ـ : عقل به كمال نرسد مگر با پيروى از حقّ .
معاويه گفت : در سينه هاى شما جز يك چيز وجود ندارد .

29-أعلام الدين : 298 .














- إنَّ أعمالَ هذهِ الاُمَّةِ ما مِن صَباحٍ إلاّ
وتُعرَضُ عَلَى اللّه تَعالى (30) .
- هر بامداد ، اعمال اين امّت بر خداوند متعال
عرضه مى شود .

30-عيون أخبار الرِّضا عليه السلام :
2/44/156 .














الإمامُ الحسينُ عليه السلام لِرجُلٍ اغتابَ
عِندَهُ رجُلاً : يا هذا ، كُفَّ عنِ الغِيبةِ ؛ فإنّها إدامُ كِلابِ
النارِ (31) .
- امام حسين عليه السلام ـ به مردى كه در حضور
ايشان از مردى غيبت كرد ـ : اى مرد ! دست از غيبت بردار ؛ زيرا غيبت
نواله سگهاى دوزخ است

31-تحف العقول : 245 .














- القُنوعُ راحَةُ الأبدانِ (32) .
- قناعت ، آسايش تن است .

32-بحارالانوار ج :78 / 128 / 11 .














- مَن قَبِلَ عَطاءَكَ فقد أعانَكَ علَى الكَرَم
(33) .
- كسى كه عطاى تو را بپذيرد در بخشندگى به تو
كمك كرده است .

33-الدرّة الباهرة : 24 .














الإمامُ الحسينُ عليه السلام لابنِ عبّاسٍ : لا
تَتَكَلَّمَنَّ فيما لا يَعنيكَ فإنّي أخافُ علَيكَ الوِزرَ ، ولا
تَتكَلَّمَنَّ فيما يَعنيكَ حتّى تَرى لِلكلامِ مَوضِعا (34) .
- امام حسين عليه السلام ـ خطاب به ابن عباس ـ :
هرگز سخن بيهوده مگوى ؛ زيرا بيم گناه براى تو دارم و سخن سودمند نيز
هرگز مگوى ، مگر اين كه براى آن سخن اثرى ببينى .

34-بحارالانوار ج :78 / 127 / 10 .














- مالُكَ إن لَم يَكُنْ لَكَ كُنتَ لَهُ ، فلا
تُبقِ علَيهِ فإنّهُ لا يَبقى علَيكَ ، وكُلْهُ قَبلَ أن يَأكُلَكَ !
(35)
- دارايى تو اگر از آن تو نباشد، تو از آنِ او
خواهى بود . پس آن را باقى مگذار ؛ زيرا آن براى تو نمى ماند و پيش از
آن كه او تو را بخورد تو آن را بخور !.

35-الدرّة الباهرة : 24 .















الإمامُ الحسينُ عليه السلام لرجُلٍ قالَ
لَهُ : اجلِسْ حتّى نَتَناظَرَ في الدِّينِ : يا هذا أنا بَصيرٌ بدِيني
مَكشوفٌ علَيَّ هُداي ، فإن كُنتَ جاهِلاً بدِينِكَ فاذهَبْ واطلُبْهُ
، ما لي ولِلمُماراةِ ؟! وإنَّ الشَّيطانَ لَيُوَسوِسُ لِلرّجُلِ
ويُناجيهِ ويقولُ :ناظِرِ النّاسَ في الدِّينِ كيلا يَظُنّوا بكَ
العَجزَ والجَهلَ ! (36)


 مـردى بـه امام
حسين عليه السلام گفت: بنشين تـا بـا يكديگر درباره دين مناظره كنيم .
حضرت فرمود : اى مرد ، من به دين خود آگاهم و راه راست برايم معلوم و
روشن است . اگر تو نسبت به دينت آگاهى ندارى برو و آن را تحصيل كن ،
مرا چه به بحث و مجادله ؟ همانا شيطان آدمى را وسوسه مى كند و در گوش
او مى خواند و مى گويد : درباره دين با مردم مناظره كن تا فكر نكنند كه
تو آدم ناتوان و نادانى هستى .


36-بحارالانوار ج :2 / 135 / 32 .














- الاستِدراجُ مِن اللّه سبحانَهُ لِعَبدِهِ أن
يُسبِغَ علَيهِ النِّعَمَ ويَسلُبَهُ الشُّكرَ (37) .
- استدراج و مهلت دهــى خداوند سبحان به بنده اش
اين است كه به او نعمت هاى فراوان دهد و توفيق شكرگزارى را از وى بگيرد
.

37-بحارالانوار ج :78 / 117 / 7 .















ايتها العصابه بالعلـم
مشهوره و بالخير مذكـوره و بالنصيحه معروفه و بالله فى انفـس الناس
مهابه, يهابكم الشريف, و يكرمكم الضعيف و يـوثركم مـن لا فضل لكـم عليه
و لا يد لكم عنده, تشفعون فى الحـوائج اذا امتنعت مـن طلابها, وتمشـون
فـى الطريق بهيبه الملوك و كرامه الاكابر... فامـا حق الضعفاء فضيعتـم
و اما حقكـم بزعمكـم فطلبتـم انتـم تتمنـون علـى الله جنته و مجـاوره
رسله و امـانـا مــن عذابه؟(38)


اى گروه نيرومندى كه به
دانـش مشهور و به نيكى مذكور وبه خيرخواهى معروف و با نام خدا و مذهب
در نفـوس مردم, با مهابت جلـوه گريد, شريف از شما حساب مى برد و ضعيف
شما را گرامى مى دارد, وكسانى كه بر آنها برترى و حـقـى نـداريد, شمـا
را بر خود ترجيح مى دهند, شما وسيله حوائجى هستيد كه بر خـواستـارانـش
ممتنع است, و به هيبت پـادشـاهـان و كـرامت بزرگان در راه گـام بـرمـى
دايـد...!

و اما حق ضعيفان را ضايع كرديد و حق خود را كه به گمانتان شايسته آنيد
طلب نموديد...! و با ايــن حـال آرزوى بهـشت الهى را داريد و همجوارى
پيـامبران و امـان از عذابـش را در سـر مـى پـرورانيــد.


38 ـ تحف العقول , ص 237.















عباد الله اتقوا الله و كونوا من الدنيا
على حذر فان الدنيا لو بقيت على احد او بقـى عليها لكانت الانبياء احق
بالبقاء و اولـى بالرضا و ارضـى بالقضاء غير ان الله خلق الـدنيا
للفناء فجـديـدها بال و نعيمها مضمحل و سـرورهـا مكفهر و المنزل تلعه و
الدار قلعه.فتزودوا فان خير الزاد التقوى و اتقـوا الله لعلكـم تفلحـون.(39)


بنـدگان خدا! از خـدا
بترسيد و از دنيا بر حذر باشيـد كه اگربنا بـود همه دنيا به يك نفر
داده شـود و يا يك فـرد بـراى هميشه در دنيا بمانـد, پيامبران براى بقا
سزوارتر بـودند و جلب خشنـودى آنان بهتر و چنيـن حكمـى خـوش آيندتـر
بـود, ولـى هـرگز ! زيـرا خـداوند دنيا را بـراى فانـى شــدن خلـق
نمــوده كه تازه هايش كهنه و نعمتهايـش زايل خواهد شد و سرور و شادىاش
به غم و اندوه مبدل خواهـد گرديـد, منزلـى پست و خانه اى مـوقت است,
پـس بـراى آخـرت خـود تـوشه اى برگيريد. و بهتريـن تـوشه آخرت تقـواست,
از خدا بترسيد, باشد كه رستگار شويد.


 


39 ـ مقتل خوارزمى , ج 1,ص 253.














ان اهل الارض يموتون و اهل السماء لايبقون و ان
كل شىء هالك الا وجه الله الذى خلق الارض بقـدرته و يبعث الخلق فيعودون
و هـود فـرد وحــده. (40)

اهل زميـن مى ميرند واهل آسمان باقـى
نمـى مانند و همه چيز رو به فناست, جز ذات پروردگارى كه زميـن را به
قدرتـش آفريده, و خلق را برانگيزاند وهمه به سوى او باز مى گردند, و او
تنها يگانه است.


40 ـ مقتل خوارزمى, ج 1, ص 327




صفحه از 2