يادى از علّامه امينى

[1]

دو نامه از علّامه امينى ^۱

عبدالحسين طالعى

اشاره

نامه نخست نامه‏اى است به زبان عربى، از مرحوم علّامه امينى به ميرزا ابوالقاسم حكيم‏باشى خوانسارى كه در هفدهم ماه رجب سال 1389، حدود يكسال پيش از درگذشت علّامه امينى، نگاشته شده‏است. شادروان امينى در اين نامه، با نقل حديثى از امير مؤمنان عليه ‏السلام در موضوع صلاح و فساد مردم جامعه و علل و اسباب اين دو امر، معيارى جامعه‏شناختى به مخاطبش عرضه مى‏كند. اين حديث در ميزان الحكمه 3 / 2420 (چاپ اوّل دارالحديث)، به نقل از غررالحكم، آمده است. متن اين نامه را به همراه ترجمه و تصوير اصل آن، خواهيد خواند.
مخاطب دومين نامه ـ كه در دومين روز ماه جمادى‏الثانيه سال 1367 به زبان فارسى، به نگارش در آمده ـ آقا ميرزا عبداللّه‏ توسّلى است. اين نامه حاكى از اهتمام علّامه امينى به امور معيشتى مردمان، با وجود همه اشتغالات علمى و تحقيقى است؛ و اين خود ضمن نشان دادن جنبه‏اى ديگر از شخصيّت اين دانشمند بزرگ،