احادیث داستانی روزه ی پیامبر اکرم(ص)

الکافی عن حمّاد بن عثمان عن الإمام الصادق(ع)، قالَ:

سَمِعتُهُ(ع) یقولُ: صامَ رَسولُ اللّهِ(ص) حَتّی قیلَ: ما یفطِرُ، ثُمَّ أفطَرَ حَتّی قیلَ: ما یصومُ، ثُمَّ صامَ صَومَ داوودَ(ع)؛ یوما ویوما لا، ثُمَّ قُبِضَ عَلی صِیامِ ثَلاثَةِ أیامٍ فِی الشَّهرِ، قالَ: إنَّهُنَّ یعدِلنَ صَومَ الشَّهرِ ویذهَبنَ بِوَحَرِ الصَّدرِ ـ وَالوَحَرُ: الوَسوَسَةُ ـ.

قالَ حَمّادٌ: فَقُلتُ: وأی الأَیامِ هِی؟ قالَ(ع): أوَّلُ خَمیسٍ فِی الشَّهرِ، وأوَّلُ أربَعاءَ بَعدَ العَشرِ مِنهُ، وآخِرُ خَمیسٍ فیهِ. فَقُلتُ: کیفَ صارَت هذِهِ الأَیامُ الَّتی تُصامُ؟ فَقالَ(ع): إنَّ مَن قَبلَنا مِنَ الاُمَمِ کانَ إذا نَزَلَ عَلی أحَدِهِمُ العَذابُ نَزَلَ فی هذِهِ الأَیامِ، فَصامَ رَسولُ اللّهِ(ص) هذِهِ الأَیامَ المَخوفَةَ.[۱]

الکافی ـ به نقل از حمّاد بن عثمان ـ:

از امام صادق(ع) شنیدم که می فرمود: «پیامبر خدا(ص) آن قدر روزه گرفت که گفته شد دیگر روزه را ترک نمی کند. سپس آن قدر روزه[ی مستحبی] نگرفت که گفته شد دیگر روزه نمی گیرد. سپس همچون داوود یک روز در میان روزه گرفت؛ ولی بعد از آن تا آخر عمر، سه روز از هر ماه را روزه می گرفت. پیامبر(ص) می فرمود: این سه روز، همسنگ روزه یک ماه است و وسوسه های نفسانی را دور می کند ».

به امام صادق(ع) گفتم: این، کدام سه روز بود؟

فرمود: «پنجشنبه آغازین هر ماه و چهارشنبه نخستِ پس از دهم ماه و آخرین پنجشنبه هر ماه».

گفتم: چرا در این روزها باید روزه گرفت؟

فرمود: «زیرا هر گاه بر یکی از امّت های پیشین، عذابی نازل می شد، در یکی از این روزها اتّفاق می افتاد و پیامبر(ص) در این روزهای هراسناک، روزه می گرفت».

[۱]. الکافی: ج ۴ ص ۸۹ ح ۱، کتاب من لا یحضره الفقیه: ج ۲ ص ۸۲ ح ۱۷۸۶ تهذیب الأحکام: ج ۴ ص ۳۰۲ ح ۹۱۳، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۰، ص ۱۹۸