مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا

سال 1398 / شماره پیاپی 14 / صفحه 95 - 114

چکیده :

خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد (إِنَّ اللَّهَ جَمِیلٌ یُحِبُّ الْجَمَال)؛ لذا حضرات معصومین علیهم السلام در مناجات شعبانیه به این دعای شریف، مترنم بوده‌اند: وَ أَنْتَ لَمْ تُوَلِّنِی [تُولِنِی] إِلّا الْجَمِیلَ فِی حَیَاتِی (تو در تمام عمرم جز نیکی و زیبایی با من رفتار نکردی.) از این نقطه نظر، آنچه در عاشورا بر امام حسین; و اهل بیت ایشان گذشت، زیبا بود و همین دیدگاه بود که خاستگاه جمله ماندگار حضرت زینب کبری(س) گردید (مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا). در این پژوهش که از نوع تاریخی است در مرحله گردآوری، به روش کتابخانه‌ای و در مرحله تبیین به شیوه توصیفی- تحلیلی، تجلیات زیبایی در اندیشه و گفتار و رفتار عاشورایی حضرت زینب کبری(س) مورد بررسی و مداقه قرار گرفته است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که زینب کبری(س) اندیشه عرفانی زیبای خود را با گفتار و رفتار زیبای حماسی در هم آمیخته و شهسوار جاده های غربت و اسیری شد و با عزت و اقتدار در رفتار و گفتار خود، پیام خون امام حسین; و یارانش را تا ابد، جاودانه ساخت.

کلیدواژه‌های مقاله :حضرت زینب کبری(س)، حماسه، عرفان، اسارت، مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا،