أسانید کامل الزیارات و أعلام أسانیده

مشتمل بر دو بخش است: بخش اوّل، در بردارنده ترتیب اسناد کامل الزیارات و بخش دوم، شامل فهرست عناوین راویان در اسناد این کتاب است.

این ترتیب، مشتمل بر دو بخش است. بخش اوّل، در بردارنده ترتیب اسناد کامل الزیارات و بخش دوم، شامل فهرست عناوین راویان در اسناد این کتاب است.

در بخش اوّل، اسناد هر یک از راویان موجود در صدر سند کتاب (یعنی مشایخ ابن قولویه) در یک جا ارائه شده اند و عنوان های متعدّد در مورد هر راوی (شامل نام، نام با لقب، نام با کنیه و...) به همان صورت که در اسناد بوده است، دسته بندی شده اند و درباره هر راوی، اسناد وی بر اساس ترتیب الفبایی مروی عنه تنظیم شده است.

سلسله اسناد (شامل نام راویان سند تا معصوم(ع)) و در صورتی که بخشی از متن در نحوه ارتباط راوی آخر با معصوم دخالت داشته باشد، آن بخش آورده شده است.

در فهرست عناوین، ترتیب الفبایی در نام راوی رعایت شده است، به این صورت که عنوان با خطّ نسخ و درشت تر آورده شده و قبل از این نام راوی وی و پس از آن مروی عنه وی مشخّص شده است. سپس اسناد روایات این راوی بر اساس حروف الفبای نام راوی و مروی عنه، با خط نستعلیق تنظیم شده اند. شماره صفحه یا صفحه هایی نیز که این سند در آنها آمده است، مشخّص شده اند. در این بخش، تمییز مشترکات و توحید مختلفات نیز انجام شده است.

از نکات شایان ذکر این که مؤلّف با توجّه به مراجعه به نسخه های مختلف، در بسیاری از موارد، نسخه بدل ها را در داخل پرانتز و به همراه «خ ـ ل» مشخّص کرده است.

مؤلّف، در مواردی به اشتباه در تعبیرها برخورد کرده و در نسخه های موجود، شکل صحیح را مشاهده ننموده است. لذا تعبیر صحیح را داخل پرانتز به همراه حرف «ظ» بیان نموده که دلالت بر اظهار نظر ایشان می نماید.

در مواردی که تعبیری در داخل پرانتز، بدون هیچ گونه حرفی مانند «ظ» یا «خ ـ ل» و... باشد، بیان کننده آن است که این تعبیر در بعضی از نسخه ها موجود بوده و در بعضی موجود نبوده است.

در مواردی که تعبیری اشتباه باشد، مؤلّف تعبیر صحیح را آورده و به آن صریحا با تعابیری مانند «و الظاهر انه سهو» اشاره نموده است. در فهرست عناوین، به این مطلب اشاره شده و فهرست بر اساس نسخه تصحیح شده تنظیم شده است.

مؤلّف در فهرست عناوین، تعلیقات خود را آورده است.

نسخه دستنویس و عکس آن، موجود است.