مردی که خود را از نظر تقوا و دانش و اخلاق از دیگری برتر می دانست، در مورد او گفت: خداوند هرگز او را نمی آمرزد.
اما خداوند بعکس عمل کرد و آن را که چنان ادعایی داشت، مجازات کرد و دیگری را بخشید.
مسند الشامیین عن أبی قتادة الأنصاری عن رسول اللّه (ص):
ألا اُحَدِّثُکم عَن رَجُلَینِ مِن بَنی إسرائیلَ؟ أمّا أحَدُهُما فَیری أنَّهُ أفضَلُهُما فِی الدّینِ وَالعِلمِ وَالخُلُقِ، وَأمَّا الآخَرُ فَیری أنَّهُ مُسرِفٌ عَلی نَفسِهِ، فَذُکرَ عِندَ صاحِبِهِ، فَقالَ: لَن یغفِرَ اللّهُ لَهُ.
فَقالَ اللّهُ: ألَم تَعلَم أنّی أرحَمُ الرّاحِمینَ؟ ألَم تَعلَم أنَّ رَحمَتی سَبَقَت غَضَبی، وإنّی قَد أوجَبتُ لِهذَا الرَّحمَةَ ولِهذَا العَذابَ؟
قالَ رَسولُ اللّهِ(ص): فَلا تَتَأَلَّوا عَلَی اللّهِ.[۱]
مسند الشامیین: ـ به نقل از ابو قتاده انصاری ـ پیامبر خدا(ص) فرمود:
«آیا از دو مرد بنی اسرائیلی برایتان نگویم؟ یکی از آنها، خود را در دین و دانش و اخلاق، برتر از دیگری می داند و دیگری، خود را گنهکار می شمارد. از این حالت او نزد اوّلی یاد شد، او گفت: خداوند، هرگز او را نمی آمرزد. خداوند هم فرمود: "آیا نمی دانستی که من ارحم الراحمینم؟ آیا نمی دانستی که رحمت من بر غضبم پیشی دارد؟ من برای این یکی، رحمت و برای آن یکی، عذاب واجب کردم"».
پیامبر خدا(ص) فرمود: «پس، از جانب خدا سوگند نخورید [وحکم صادر نکنید]».
[۱]. مسند الشامیین: ج ۱ ص ۱۶۸ ح ۲۸۱، حلیة الأولیاء: ج ۸ ص ۲۷۵ الرقم ۴۱۷ وفیه «فرأی بنوإسرائیل» بدل «فیری»، تاریخ دمشق: ج ۶۱ ص ۴۱۱ ح ۱۲۶۷۱، الفردوس: ج ۳ ص ۱۸۴ ح ۴۵۰۱ کلاهما نحوه، کنز العمّال: ج ۳ ص ۵۶۰ ح ۷۹۰۷، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۷، ص ۵۷۸.
