احادیث داستانی به زحمت نینداختن میزبان

الهدایة الکبری عن الأصبغ بن نباتة:

خَرَجنا مَعَ أمیرِ المُؤمِنینَ(ع)، وهُوَ یطوفُ بِالسّوقِ یأمُرُ بِوَفاءِ الکیلِ وَالمیزانِ، وهُوَ یطوفُ إلی أنِ انتَصَفَ النَّهارُ، مَرَّ بِرَجُلٍ جالِسٍ، فَقامَ إلَیهِ فَقالَ لَهُ: یا أمیرَ المُؤمِنینَ، مُرَّ مَعِی إلی أن تَدخُلَ بَیتی؛ تَتَغَدّی عِندی وتَدعو لی، وما أحسَبُک الیومَ تَغَدَّیتَ.

قالَ أمیرُ المُؤمِنینَ: عَلی أن لا تَدَّخِرَ ما فی بَیتِک، ولا تَتَکلَّفَ ما وَراءَ بابِک، قالَ: لَک شَرطُک، ودَخَلَ ودَخَلنا، وأَکلنا خُبزا وزَیتا وتَمرا، ثُمَّ خَرَجَ.[۱]

الهدایة الکبری ـ به نقل از اَصبَغ بن نُباته ـ:

همراه امیر مؤمنان(ع) به بازار رفتیم. ایشان در بازار می گشت و بازاریان را به کامل دادن پیمانه و ترازو توصیه می کرد، تا آن که ظهر شد و ایشان بر مردی که نشسته بود، گذشت. مرد، به سوی ایشان رفت و گفت: ای امیر مؤمنان! با من به خانه ام بیایید و ناهار میل نمایید و برایم دعا کنید. گمان نمی کنم امروز صبحانه خورده باشید.

امیر مؤمنان(ع) فرمود: «به شرط آن که آنچه در خانه ات هست، از ما دریغ نورزی و از بیرون خانه ات چیزی فراهم نیاوری».

مرد گفت: قبول است. همراه او به خانه اش رفتیم و نان و روغن و خرما خوردیم. سپس، امام(ع) خارج شد.

[۱]. الهدایة الکبری: ص ۱۵۹، مستدرک الوسائل: ج ۱۶ ص ۲۴۰ ح ۱۹۷۲۸، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۷، ص ۳۰۸.