سفرنامه وصال (درنگی در نماز و نیایش)

«سفرنامه وصال» شرح معنوی نماز است.

نماز و نیایش، تحفه ادیان و ارمغان انبیا است. هیچ یک از دانش ها و معرفت های بشری، دستاوردی چنین والا و تعالی بخش نداشته است. هر کس طالب سفر به فراسوی مرزهای مادی است، باید نیایش و نجوا را بخشی جدایی ناپذیر از زندگی خود کند. نماز، پیشگاه رستگاری است و ضامن آن. و بدین رو است که آیین نماز، به شکل های گوناگون، در همه ادیان آسمانی تشریع و توصیه فراوان شده است.

انجیل، سرشار از گزاره هایی ناب درباره نمازگزاری عیسی(ع) و مؤمنان مسیحی است. قرآن، آخرین کتاب آسمانی و ناب ترین وحی الهی، نیز درباره نماز و احکام و آداب آن، بسیار سخن گفته است. سفارش به اقامه نماز و اشاره به برکات این آیین دلنواز، در سرتاسر قرآن پراکنده است.

انسانی که خود را فارغ از نماز و نیایش می داند، به مرتبه ای نازل تر از سنگ و چوب تنزل کرده است. بی نماز، یعنی کسی که سفره خود را از خوان هستی جدا کرده است و در صحرای سرگشتگی، روی به هر سویی می گذارد؛ اما راه به جایی نمی برد. آری؛ نمازگزاری، همسویی و همراهی با قافله آفرینش است، و آن کس که راهی دیگر برگزیده است، همچنان می دود و هرگز نمی رسد.

«سفرنامه وصال» شرح معنوی نماز است؛ با این فصل ها:

فصل اول کتاب، کلیاتی درباره نماز از منظرهای متفاوت، از جمله از نگاه متون دینی و روایات است.

فصل دوم با نام «با نماز تا ملاقات خدا» اذکار و ارکان و مستحبات نماز را به ترتیب شرح می دهد.

فصل سوم و چهارم، نمازیه ها و نیایش نامه هایی به قلم ادبی است.

فصل آخر کتاب نیز گزیده ای از حکایت های مربوط به نماز در متون دینی است که بازنویسی یا بازآفرینی شده است.