هر کس برادرش را در وضعيتى ببيند که وى از آن در رنج است و آن را از او برطرف نکند در حالى که بر آن کار تواناست، بى گمان به او خيانت کرده است.

۵۹.امام صادق علیه السلام: اَلشِّيعَةُ ثَلاثَةٌ: مُحِبٌّ وادٍّ فَهُو مِنّا، ومُتَزَيِّنٌ بِنا ونَحنُ زَينٌ لِمَن تَزَيّنَ بِنا، و مُستَأکِلٌ بِنَا النّاسَ ومَنِ استَأکَلَ بِنَا افتَقَرَ؛^۱
شيعه، سه دسته‏اند: دوستى صميمى که از ماست، کسانى که ارتباط با ما را وسيله آبرومندى خود کرده‏اند و ما وسيله آبرومندى کسانى هستيم که ما را وسيله آن قرار مى‏دهند، و کسانى که ما را وسيله شکم‏خوارگى خود قرار داده‏اند، و هر کس ما را وسيله شکم‏خوارگى قرار دهد، فقير خواهد شد.

۶۰.امام صادق علیه السلام: اِمتَحِنُوا شيعَتَنا عِندَ ثَلاثٍ: عِندَ مَواقيتِ الصَّلاةِ کَيفَ مُحافَظَتُهُم عَلَيها، و عِندَ أسرارِهِم کَيفَ حِفظُهُم لَها عَن عَدُوِّنا، و إلى أموالِهِم کَيفَ مُواساتِهِم لإخوانِهِم فِيها؛^۲
شيعيان ما را در سه جا آزمايش نماييد: هنگام نماز اوّل وقت که چگونه از آن پاسدارى مى‏کنند؛ در پنهان نگاه داشتن اسرارشان از دشمنان که چه اندازه آنها را حفظ مى‏نمايند؛ و نسبت به اموالشان که چگونه به برادرانشان کمک مى‏کنند.

۶۱.امام صادق علیه السلام: أحَبُّ العِبادِ إلَى اللّهِ صَدوقٌ في حَديثِهِ، مُحافِظٌ عَلى صَلاتِهِ ومَا افتَرَضَ اللّهُ عَلَيهِ، مَعَ أداءِ الأمانَةِ؛^۳

۵۵.امام صادق علیه السلام: إذا أويتَ إلى فِراشِکَ فَانظُر ما ساءَ لَکَ في بَطنِکَ في يَومِکَ، و ما عَمِلتَ فيهِ مِن عَمَلٍ فَاذکُر مَعادَکَ؛^۱
هرگاه به رخت‏خوابت رفتى، قدرى بينديش که چه چيز بدى امروز در شکم دارى، و چه کارى را انجام داده‏اى؛ پس معادت را به ياد آور.

۵۶.امام صادق علیه السلام: ولا عِيشَ أهنَأُ مِن حُسنِ الخُلقِ، ولا مالَ أنفَعُ مِن القُنوعِ بِاليَسيِر المُجزِي، ولا جَهلَ أمرُّ مِن العُجبِ؛^۲
هيچ زندگى‏ای گواراتر از خوش‏خلقى نيست و هيچ مالى سودمندتر از قناعت به اندکى براى زندگانى نيست، و هيچ جهلى، تلخ‏تر از خودپسندى نيست.

مقام شيعه نزد خدا و حقوق شايسته آنان

۵۷.پيامبر صلی الله علیه و اله: مَن ساءَتهُ سَيِّئةٌ وسَرَّتهُ حَسَنةٌ فَهُو مُؤمنٌ؛^۳
آن کس که گناهش او را ناخرسند و نيکى‏اش او را شاد گرداند، مؤمن است.

۵۸.امام صادق علیه السلام: مَن رَأى أخاهُ عَلى أمرٍ يَکرَهُهُ ولَم يَردَعْهُ عَنهُ و هُو يَقدِرُ عَلَيهِ فَقَد خانَهُ؛^۴