مذمت بهتان
دويّم از جمله سخنان بد كه حضرت از آن نهى فرموده ، بهتان است . و از جمله آنچه در ذمّ بهتان و افترا وارد شده ، روايتى است كه كلينى رحمه الله از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام روايت كند كه فرمود : كسى كه بهتان زند مرد مؤمنى يا زن مؤمنه اى را و بگويد در باب او چيزى [ را ] كه در او نباشد ، خداى تعالى ، او را مبعوث مى سازد روز قيامت در طينت خِبال ، تا وقتى كه از عهده آنچه گفته ، بيرون آيد .
عبد اللّه ابن يعفور ـ كه راوى حديث است ـ ، مى گويد كه پرسيدم كه : طينت خِبال ، چه چيز است؟ حضرت فرمود كه : چرك و ريمى است كه از فَرْج هاى زنان زناكار ، بيرون مى آيد .[۱]
و از آن حضرت ، روايت كرده كه فرمود : كسى كه در باب مؤمنى حكايتى نقل كند كه غرضش در آن ، نقلِ عيب آن مؤمن و انداختن او از نظر مردم باشد ، خداى تعالى ، او را از ولايت خود ، بيرون مى كند و در ولايت شيطان ، داخل مى سازد و بعد از آن ، شيطان هم او را قبول نمى كند .[۲]
و اين حديث ، هم شامل بهتان است ، و هم شامل حكايت بدى شخصى كه در او موجود باشد كه عبارت از غيبت است ، و احاديثى كه در باب مذمّت دروغ و عِقاب آن مذكور شد هم ، شامل بهتان است .
[۱]. همان ، ص ۳۵۷ و ۳۵۸ ، ح ۵ .
[۲]. همان ، ص ۳۵۸ ، ح ۱ .
