قوله : وعليكم التعويض

مراد به تعويض ـ به عين سعفص و ضاد ضظغ ـ دادن عوض و بدل چيزى است كه گرفته شده باشد و در اين مقام اشارت است به اين كه زُوّار اخلاصْ شعار ، هرگاه به مقتضاى مضمون «مفوِّض في ذلك كلِّه إليكم» كه در شرح فقره سابقه بيان شد ، زمام مهامّ معاش و معاد خود را به كف كفايت ائمّه عالى نژاد خود واگذارند ، اميد تمام دارند به اين كه ايشان نيز عليهم السلام به مقتضاى اين كه خانواده كرم و مروّت و مأمورند به ضيافت و اجارت ، در عوض آن تعويض ، تفقُّد حال زوّار خود نموده ، انجام آن مهام را از جناب اقدس الهى كما ينبغى مسئلت نمايند و شك نيست كه اگر اين اميد ، به حصول ، موصول شود ، كل آرزوها به عنايت اللّه تعالى مبذول مى گردد .

قوله : فبكم يُجبَرُ المهيض

باء در «بكم» براى سببيت و استعانت مى تواند بود و على التقديرين به معنى بموالاتكم و ببركتكم وامثال آنهاست .
يجبر ـ به جيم و باء ابجد و راء قرشت ـ مضارع باب نصر مأخوذ است از جبر به معنى اصلاح كردن شكست استخوان و امثال آن و از اين قبيل است : «جبر اللّه وَهْنَكم» يعنى «خدا اصلاح كند سستى شما را» و بنا بر اين ، متعدّى است و گاهى لازم نيز مستعمل مى شود على ما في مجمع البحرين . و در ما نحن فيه مشهور ، صيغه مجهول است و معلوم نيز مى تواند بود و بر هر تقدير «المهيض» مرفوع و بنا بر اوّل نايب فاعل و بنا بر ثانى فاعل است .
المهيض ـ به فتح ميم و ضاد ضظغ ـ اسم مفعول اجوف باب ضرب ، مأخوذ است