بَر اللّه تعالى به حرمت شما قسم دهنده ام در هر گرداندن من از اين مقام بر حالى كه [رسيده باشم] به حاجت هاى خودم و روا شدن آنها و گذرا كردن آنها و مقرون به فيروزى بودنِ آنها و بزرگ گردانيدن آنها و با كارهاى من نزد شما و استوار كردن آنها . و تحيّت بر شما باد مثل تحيت وداع گوينده و نزد شما حاجت هاى خود را سپرنده در حالى كه مى طلبد از خدا سوى شما بازگشت را و شتابش سوى شما هرگز بريده نمى شود ، و اين را كه برگرداند مرا از خدمت شما بهترين گردانيدنى سوى جانبى و گوشه اى كه آباد و پر نعمت است و رفاهيت زندگى كه مقرون باشد به وسعت اموال و مهلت دادن تا زمان آمدن آخرِ مدّت زندگى و بهتر مكان بازگشتنى و جايى در وسعتگاه نعمت و راحت هميشگى و زندگى كه روى آورنده و بدون عروض پيرى است و هميشگى خوردن نعمت ها و آشاميدن شراب آنچنانى كه خوش بوتر شراب ها است و بسيار صافى و گوارا است و آب خوردن دوم است بعد از آب خوردن اوّل ، نيست دلگيرى از آن و نه ملامتى به سبب آن . و رحمت و فايده هاى او و تعظيم هاى او بر شما اهل بيت پيغمبر باد تا زمان برگشتن مَن سوى مكان حضور شما و فيروزى در زمان برگشتن شما به دنيا و زمان بر آمدن من از قبر در سلك گروه تابعانِ شما . و تحيت بر شما باد و رحمت خدا و فايده هاى او و رحمت هاى او و تعظيم هاى او و او تعالى بس است براى ما و خوب است كسى كه كار به او گذاشته شود .
پس نماز زيارت بگذار و از ادعيه بالاى سر ، آنچه ميسّر باشد بخوان .
مقصد دوّم : در توضيح عبارات بلاغت آيات اين زيارت نامه
قوله : الحمد للّه الذي
«حمد» در لغت ستايشى است به زبان ، به ازاى فعل خوب اختيارى ؛ خواه آن فعل نعمت باشد و خواه غير آن . و در عرف ، مساوى شكر لغوى و عبارت است از فعلى كه مشعر باشد به تعظيم منعم من حيث هو منعم اعم از اين كه نعمت او به اين شكر كننده رسيده باشد يا نه . و بعضى گويند كه شكر لغوى عبارت است از تعظيمى كه به ازاى نعمت واصله باشد . و بعضى ديگر شكر لغوى را عبارت مى دانند از اعتراف بنده
