اهل بيت پيامبر(عليهم السلام) در قرآن و سنت

نشریه : ماهنامه معرفت

نویسنده : پديدآورنده : حسن قلی پور

چکیده :

يكی از مسائلی كه موجب خدشه دار شدن تشيّع و در نتيجه، ردّ زعامت و امامت اهل بيت(عليهم السلام)می شود، منتسب كردن شيعه به شخصی با نام عبداللّه بن سباء است. برخي از عامّه منشأ پيدايش تشيّع را اين فرد می دانند! ايشان می گويند: عبداللّه بن سباء يهودی بود و عقيده غلو را نسبت به وصی حضرت موسی(عليه السلام)(يوشع بن نون) ايجاد كرد و وقتی وارد اسلام شد، دست از بدعت گذاري بر نداشت و حتي قايل شد به اينكه اميرالمؤمنين علی(عليه السلام) خدا بوده و خداوند در او حلول كرده است. او بر اهل مصر از نظر فرهنگی و تبليغی سيطره پيدا كرد و براي قتل خليفه سوم، عثمان، لشكری منظّم روانه مدينه ساخت. يا اينكه می گويند: ابوذر نزد او درس خواند و عمّار ياسر آراء او را پذيرفت! جنگ جمل و صفين را هم از دسيسه های او مي دانند. خلاصه آن قدر در رابطه با اين شخص افسانه ای تبليغات وسيع بوده كه حتي بعضی از علمای شيعه هم وجود او را تأييد كرده اند، اما وی را مورد طعن و لعن قرار داده اند.