شرح حکمت 425 نهج‌البلاغه - اختصاص نعمت به بندگان خاص

^{امام علی علیه السلام می فرماید:}
▪️اِنَّ لِلّهِ عِباداً يَخْتَصُّهُمُ اللّهُ بِالنِّعَمِ لِمَنافِع الْعِبادِ، فَيُقِرُّها فی اَيْديهِمْ ما بَذَلُوها، فَاِذا مَنَعُوها نَزَعَها مِنْهُمْ ثُمَّ حَوَّلَها اِلی غَيْرِهِمْ.

خدا را بندگانی است كه آنان را برای منافع ديگر بندگان، به نعمت‌ها اختصاص می‌دهد. آن نعمت‌ها را تا زمانی كه بخشش می‌كنند، در دست آنان وامی گذارد و چون از بخشش منع كنند، از آنان بگيرد و به ديگران تحويل دهد.

_{نهج البلاغه، حکمت ۴۲۵}