شرح حکمت 437 نهج‌البلاغه ـ برتری عدالت بر جود و بخشش

^{سُئِلَ عَلَيْهِ السَّلامُ: اَيُّما اَفْضَلُ، الْعَدْلُ اَوِ الْجُودُ؟}

فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: الْعَدْلُ يَضَعُ الاُْمُورَ مَواضِعَها، وَالْجُودُ يُخْرِجُها مِنْ جِهَتِها. وَالْعَدْلُ سائِسٌ عامٌّ، وَالْجُودُ عارِضٌ خاصٌّ. فَالْعَدْلُ اَشْرَفُهُما وَ اَفْضَلُهُما.

^{از امام على عليه السّلام سؤال شد: کدام برتر است، عدل یا جود؟}

عدل، امور را در جاى خود قرار می‌دهد، و جود آنها را از جايگاه خود بيرون می‌برد.

عدل حافظ عموم است، و جود سودبخش به عده‌اى خاص.

پس عدالت شريف‌تر و برتر است.

_{نهج البلاغه، حکمت ۴۳۷}