شرح حکمت 465 نهج‌البلاغه ـ بخشندگی و زبان گویا

^{قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ فى مَدْح ِ الاَْنْصارِ:}

هُمْ وَاللّهِ رَبَّوُا الاِْسْلامَ كَما يُرَبَّى الْفِلْوُ مَعَ غَنائِهِمْ، بِاَيْديهِمُ السِّباطِ، وَاَلْسِنَتِهِمُ السِّلاطِ؛

^{امام على عليه السّلام در مدح انصار فرمود:}

به خدا قسم اسلام را با بى‌نيازى پرورش دادند همچنانكه كرّه اسبِ از شير گرفته تربيت می‌شود، با دست‌هاى بخشنده، و زبان‌هاى بُرنده.

_{نهج البلاغه، حکمت ۴۶۵}