مناجات عارفان: جستارى در چيستى و گستره معرفت خدا (3)
سال
بیست و دوم / شماره پیاپی
194 /
صفحه
5-12
چکیده :
شناخت به دو شكل حصولى و حضورى صورت مى گيرد. اولياى خدا، خداى متعال را نه از طريق مفاهيم ذهنى و صفات غايبانه او، كه از طريق خودش و علم حضورى يافته و مى شناسند. بدين سان، مى توان با توسعه مصاديق حضورى، فهم درستى از مفاهيم و آموزه هاى ناب اهل بيت عليهم السلام به دست آورد. علم حضورى داراى شدت و ضعف مى باشد. گاه آگاهانه و يا نيمه آگاهانه است، گاهى هم علم حضورى به دليل عظمت وجودى و كمال شخص مدرك، به حدى است كه همه حقايق علم هستى، مشهود انسان راه يافته مى شود.
اين مقاله به تفصيل پيرامون چگونگى و امكان و يا عدم امكان شناخت كنه و ذات خداى متعال يا علم حضورى بحث مى كند.
کلیدواژه‌های مقاله :چيستى معرفت، علم حضورى، علم حصولى، معناى علم حضورى به خدا، ذات خدا
