هادی

پرسش :

هادی را در لغت، قرآن و حدیث توضیح دهید.



پاسخ :

واژه شناسى «هادى»

صفت «هادى (راه نما)» ، اسم فاعل از ريشه «هدى» به معناى پيش قدم شدن براى نشان دادن حق و راه نمايى است . گفته مى شود : «هديتُه الطريق هدايةً» ، يعنى : براى نشان دادن راه ، پيشاپيش او رفتم و راه را به او شناساندم .

هادى، در قرآن و حديث

در قرآن كريم ، مشتقّات ريشه «هدى» ، در حدود صد بار به خداى متعال نسبت داده شده است ، و صفت «هادى» دو بار به صورت : «و پروردگار تو، راه نما و ياورى بسنده است» و «بى گمان، خدا كسانى را كه ايمان آورده اند، به راه راست ، راه نمايى كننده است» به كار رفته است . در آيات و احاديث ، هدايت (راه نمايى) ، گاه به معناى تكوينى و گاه به معناى تشريعى به كار رفته است . هدايت تكوينى ، به اين معناست كه خدا همه موجودات را بر اساس قوانين و نظم خاصّى اداره مى كند . همه موجودات ، جبراً از چنين هدايتى پيروى مى كنند ؛ امّا هدايت تشريعى خدا ، راه نمايى مردم به كمال و راه درست زندگى كردن و نجات از انحراف و گم راهى است كه معمولاً از راه ارسال رسولان و پيامبران ، محقّق مى شود ، و انسان ها در مقابل چنين هدايتى مختارند و مى توانند از آن پيروى كنند ، يا به آن كفران ورزند . هدايت تشريعى ، خود به دو قسم تقسيم مى شود : هدايت عام ، كه به همه انسان ها داده مى شود ، و هدايت خاص ، كه ويژه مؤمنان و اولياى الهى است .



بخش پاسخ گویی پایگاه حدیث نت