دلایل نزول یکباره قرآن

ظاهر برخی آيات، از نزول كلّ قرآن حكايت دارد، نه بخشى از آن. مفسّران، این آیات را از جمله دلایل نزول یکبارۀ تمام قرآن بر پیامبر(ص) در کنار نزول تدریجی آن می دانند. این آیات عبارت اند از:

۱. آیۀ ۱۸۵ سورۀ بقره:  شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآںُ؛ ماه رمضان كه قرآن در آن فرو فرستاده شده است.

چون نزول تدریجی قرآن در ماه های دیگر هم بوده است، باید مراد، نزول همۀ قرآن به صورت دفعی باشد تا برای ماه رمضان، ویژگی و امتیاز شمرده شود.

۲. آیۀ یکم سوره قدر:   إِنَّــا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ؛ ما آن را در شب قدر فرو فرستاديم.

۳. آیات دوم و سوم سورۀ دخان: وَ الْکِتَابِ الْمُبِينِ * إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرِينَ ؛ سوگند به كتاب روشنگر. ما آن را در شبى فرخنده فرستاديم. ما بيم دهنده ايم.

موارد دوم و سوم، به نزول قرآن در «یک شب» اشاره دارند، چنان که در مورد دوم، خداوند به «كتاب مبين» سوگند ياد كرده است و اين نشان مى دهد كه كلّ قرآن، مراد است و همۀ قرآن، پيش تر نازل شده است؛ زيرا سوگند به بخشى از آن، خلاف عرف غالب و ظاهر است.

بنا بر این، قرآن، افزون بر نزول تدریجی، نزول یکباره نیز در شب قدر داشته است.