عمل به حق
وَ ألبِسْنِي زِينَةَ المُتّقينَ في... القَولِ بِالحَقِّ وَ إن عَزّ.
[۱]
در جلسات گذشته در تبیین این فراز نورانی، معیارهای شناخت حق، اجمالاً بیان شد.
آخرین نکته در این باره، سختی عمل کردن به حق است. گفتیم حق‌گویی، مشکل است، تشخیص حق هم که مقدمة حق گویی است ، از آن مشکل‌تر است ؛ ولی عمل نمودن مطابق حق از همه سخت است، یعنی پس از تشخیص و پذیرش حق، هم حق را بگوید و هم به آن عمل کند، به همین جهت خداوند سبحان، عنایت عجیبی برای عمل کردن به حق، به انسان می‌نماید.
در روایتی از امیر مؤمنان (علیه السّلام) چنین نقل شده است:
أقرَبُ العِبادِ إلَى اللّهِ تعالى أقوَلُهُم لِلحَقِ وَ إن كانَ عَلَيهِ، و أعمَلُهُم بِالحَقِّ وَ إن كانَ فيهِ كُرهُهُ.
[۲]
نزدیک‌ترينِ بندگان به خداى متعال، حق‌گوترينِ آنهاست، هر چند به زيانش باشد، و عمل كننده‌ترينِ آنهاست به حق، هر چند برخلاف ميلش باشد.
طبق آیات قرآن برخی از بندگان، جزء مقربان هستند:﴿السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ * أُولئِكَ الْمُقَرَّبُونَ﴾؛ حال، در میان مقربان، برخی از همه به خدا نزدیک‌ترند، این گروه که پیشتاز مقربان هستند، طبق روایت فوق، دو ویژگی دارند، یکی اینکه کامل‌تر و دقیق‌تر از دیگران حق می‌گویند، هر چند حق‌گویی به ضررشان باشد و دوم اینکه هرچند حق ناخوشایند آنها باشد؛ ولی باز هم بهتر و بیشتر از همه بدان عمل می‌کنند.
