أصحابنا» نقل كرده است.

روايت چهل و نهم

محتوا: اين خبر ، بيان مكاتبه اى است ميان محمّد بن عيسى بن عبيد و امام هادى عليه السلام ، درباره كسى كه بخشى از مالش را براى امام قرار مى دهد ، ولى مدّتى بعد به همان مال محتاج مى شود. سؤال محمّد بن عيسى آن است كه شخص مزبور در چنين شرايطى ، اجازه تصرّف در آن مال را دارد يا نه؟
منبع: اين حديث ، در الكافى ، موجود نيست ، امّا صدوق آن را در دو كتاب خود ، يعنى الفقيه و كمال الدين ، نقل كرده است. به احتمال زياد ، اصل روايت ، در رسائل الأئمّة كلينى بوده كه هم اكنون مفقود است.
واسطه ميان صدوق و كلينى: در كمال الدين : محمّد بن محمّد بن عصام الكلينى ؛ در الفقيه: مطابق مشيخه .
مقايسه اسناد صدوق و كلينى: سند الفقيه و كمال الدين ، يكسان است ، الّا اين كه در نسخه كمال الدين ، القاب راويان ، يعنى عطار و يقطينى نيز پس از ذكر نام هاى ايشان ذكر شده است.
قابل توجّه است كه صدوق ، اين روايت را در باب 45 كمال الدين كه در باره توقيعات وارده از قائم عليه السلام است آورده ، كه به نظر مى رسد مناسبتى ميان باب و روايت مزبور وجود ندارد.

روايت پنجاهم

محتوا: حديثى است درباره سنّت نوشيدن آب به يك نفس يا سه نفس.
منبع: صدوق پس از ذكر خبر در كتاب من لا يحضره الفقيه مى نويسد: «و هذا الحديث ، فى روايات محمّد بن يعقوب الكلينى» . البته چنين روايتى در الكافى ، يافت نشد.
كتاب من لا يحضره الفقيه ، ج3 ، ص353 .