روايت شانزدهم

محتوا: اين روايت ، در تفسير آيه «وَالْأَرْضُ جَمِيعًا قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ السَّمَاوَ تُ مَطْوِيَّات بِيَمِينِهِ»^۱ و نفى دست جسمانى از خداوند است.
منبع: شيخ صدوق ، اين حديث را در دو اثر التوحيد و معانى الأخبار ، از كلينى نقل مى كند. البته روايت مزبور ، در الكافى ، موجود نيست .
التوحيد ، ص 160 و 161 ؛ معانى الأخبار ، ص 14 .
واسطه ميان صدوق و كلينى: در هر دو كتاب صدوق ، محمّد بن محمّد بن عصام الكلينى است.
مقايسه اسناد صدوق و كلينى :
اسناد ، در دو كتاب صدوق ، مشابه اند .
شيخ صدوق ، در هر دو كتاب ، تصريح مى كند كه كلينى ، روايتش را از على بن محمّد معروف به علّان نقل مى كند.

روايت هفدهم

محتوا: روايت مفصّلى از امام هشتم درباره اختلاف داشتن اسماى مشترك خداوند با بندگان از حيث مقصود و نفى تشبيه معنوى خلق و خالق است. نام هاى عالم ، سميع و بصير ، از اين گونه نام هاست .
منبع: الكافى ، ج1 ، ص122 ؛ التوحيد ، ص186 ـ 190 ؛ عيون أخبار الرضا عليه السلام ، ج2 ، ص132 ـ 135 .
واسطه ميان صدوق و كلينى: در هر دو روايت ، على بن احمد بن محمّد بن عمران الدقّاق .