ب . اسم اعظم ، منبع عظيم علم امامان عليهم السلام

بر طبق روايات اهل بيت عليهم السلام ، اسم اعظم ، هفتاد و سه حرف است كه خداوند هفتاد و دو حرف آن را براى اهل بيت عليهم السلام آشكار كرده و علم يك حرف از آن را از بندگانش پنهان داشته و مختص به خود نموده است . كلينى مى نويسد :
عن جابر ، عن أبى جعفر عليه السلام قال : إنّ اسمَ اللّه الأعظم على ثلاثة و سبعين حرفا و انّما كان عندَ آصف منها حرفٌ واحدٌ ، فتكلّم به فخسف بالأرضِ ما بينه و بين سرير بلقيس ، حتى تناول السرير بيده ، ثمّ عادت الأرض كما كانت أسرع من طرفة العين . و نحن عندنا من الإسم الأعظم ، إثنان و سبعون حرفا و حرفٌ واحد عندَ اللّه تعالى ، إستأثر به فى علم الغيب عنده و لا حول و لا قوة إلّا باللّه العلىّ العظيم ؛^۱جابر از امام باقر عليه السلام نقل مى كند كه فرمود : همانا ، اسم اعظم خدا ، هفتاد و سه حرف دارد و آصف بن برخيا ، يك حرف از آن را داشت و بدان تكلّم نمود و زمين ما بين خود و تخت بلقيس را شكافت تا تخت را با دست خود گرفت و (نزد سليمان) آورد ، سپس زمين به حالت اول خود بازگشت . و اين اتفاق سريع تر از يك چشم بر هم زدن بود و حال آن كه هفتاد و دو حرف از اسم اعظم نزد ماست و يك حرف از آن نزد خدا در علم غيب است كه خدا آن را مخصوص خود قرار داده و هيچ حول و قوه اى نيست مگر به خداى بالا مقام و عظيم الشأن .
بر اساس روايات اين باب ، اسم اعظم الهى ، منبع عظيمى از علم است كه حضرت عيسى فقط با داشتن دو حرف از آن ، مردگان را زنده مى كرد و بيماران را شفا مى داد . و ائمه عليهم السلام ، هفتاد و دو حرف از آن را دارا هستند . همچنين در اين دسته از روايات تصريح شده است كه آصف بن برخيا ، يك حرف از اسم اعظم را داشت كه قرآن از او چنين تعبير مى كند :
«قَالَ الَّذِى عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتَابِ أَنَا ءَاتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَن يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ» ؛ ^۲