حواله دهد ، آن هم به عنوان ثقل اكبر؟
پاسخ واضح است و بحث را طول نمى دهيم .
3 . عرضه احاديث به قرآن ، به عنوان معيار نقد
يكى از معيارهاى مهم در نقد احاديث ، بلكه اصلى ترين معيار ـ كه در صحّت و سقم و پذيرش يا ردّ يك حديث مطرح شده ـ ، ارائه آن به قرآن است كه اگر موافق قرآن بود ، مقبول است و اگر مخالف آن بود ، مردود است . اين معيارِ منطقى و قابل پذيرش براى همگان ، به نحو متواتر معنوى ، در احاديث بسيارى از پيامبر صلى الله عليه و آله و ائمه اطهار عليهم السلام به ما رسيده است. ۱
حال ، با فرض پذيرش سه مطلب ، يعنى حجّيت كلام ايشان و متواتر بودن گزارشِ اين معنا (معيار نقد بودن عرضه حديث به قرآن) و يكى بودن مصحف موجود با قرآنِ منتشر شده در دوران اهل بيت عليهم السلام مى توان چنين نتيجه گرفت كه اين قرآن نمى تواند دچار نقص شده باشد ، وگرنه نمى تواند معيار نقد باشد ؛ چرا كه ممكن است احاديثى به قرآن عرضه شود و مطابق با آنچه از آن كاسته شده باشد .
4 . رواياتى كه مضمون آنها كامل بودن قرآنِ موجود در عصر ائمّه عليهم السلام است
رواياتى در دست است بدين مضمون كه قرآن منتشر شده در زمان ائمّه اطهار عليهم السلام قرآنى كامل بوده است، و از طرفى ، مسلّم است كه آنچه به عنوان قرآنْ به دست ما رسيده است ، همان قرآن منتشر شده در دوران ائمّه عليهم السلام است و بحث از تحريف ، مربوط به دوران قبل از امام باقر و امام صادق عليهماالسلاماست.
اين احاديث ، خود ، چند دسته هستند . برخى از آنها با مضمون مطابقى بر كامل بودن قرآنِ منتشر شده در آن زمان ، نسبت به وحى منزل بر پيامبر صلى الله عليه و آله دلالت دارند و
1.ر.ك : الكافى ، ج ۱ ، ص ۶۹ .
