ج . استدلال بر ردّ تحريف قرآن

در ردّ نظريه تحريف به نقصان قرآن كريم (بخصوص نزد شيعه) مى توان به امور زير استدلال كرد كه در اين جا آنها را به اجمال بيان مى كنيم :

1 . وعده الهى در حفظ قرآن كريم ، به عنوان ذكر نازل گشته

با اين توضيح كه خداوند متعال در آيه نهم از سوره حجر با تأكيد مى فرمايد : «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ» ، كسانى كه با مباحث ادبيات عرب آشنا هستند ، مى دانند كه اين گفتار ، همراه با چند تأكيد ، بيان شده است .
حال اگر گفته شود: با آيه اى از آيات خودِ قرآن ، نمى توان ثابت كرد كه قرآن ، دچار تحريف نشده است ؛ چرا كه منجر به دور مى شود.
در اين بحث ، تحريف به نقصان مطرح است ؛ يعنى شبهه در ناقص بودن قرآن موجود ، نسبت به آنچه نازل شده است وجود دارد ، نه اضافه شدن بر آن . پس در اين استدلال ، اين مطلب پذيرفته شده است كه آيات موجود در قرآن و از جمله همين آيه ياد شده ، همگى جزء آنچه بر پيامبر صلى الله عليه و آله به عنوان قرآن نازل شده هستند .
حال اگر خداوندِ قادرِ متعال ، با آن همه تأكيد در وعده به حفظ قرآنِ نازلش ، جلوى از بين رفتن و يا از بين بردنِ بخشى از قرآن را نگرفته باشد ، دو فرض پديد مى آيد كه يكى از آن دو بايد پذيرفته شود :
اوّل . قدرت نداشتن بارى تعالى بر حفظ كلام نازلش ؛ دوم . اضافه شدن اين آيه (سوره حجر ، آيه 9) به قرآن كريم ، در حالى كه هر دو فرض ، باطل است ؛ امّا فرض دوم ، چنانچه گفته شد ، با صورت مسئله و مبحث كنونى ، سازگار نيست ؛ چرا كه فرض را بر عدم زياد شدن به قرآن و شبهه را در طرفِ نقص آن طرح كرده ايم و فرض اوّل نيز در جاى خود در مباحث توحيد ، مطرح شده و هر مسلمانى از هر تيره و گروه كه باشد ، خداوند را بر آنچه اراده نموده ، توانا مى داند . اين مطلب را در اين جا به