«إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ» . ^۱«وَ إِنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِيزٌ * لَا يَأْتِيهِ الْبَاطِـلُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لَا مِنْ خَلْفِهِ تَنزِيلٌ مِّنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ» . ^۲

مقدّمه

قرآن كريم ، نزد تمام فرقه هاى اسلامى و بويژه متفكّران و دانشمندان آنها ، به عنوان محور اساسى در حوزه معارف دين و ركن اصلى در بيان روح ، شعار و برخى كليّات اعتقادى ، اخلاقى ، فقهى و حقوقىِ شريعت ، از جايگاه ويژه اى برخوردار است . از طرفى نيز به عنوان آخرين پيام الهى ـ كه از سوى آخرين فرستاده خدا براى هدايت بشر به سوى تكامل ابلاغ شده ـ ، مطرح است ؛ از اين رو ، هيچ گروهى از فرقه هاى اسلامى و هيچ يك از دانشمندان متفكّر اسلامى ، تحريف آن و گرفتار كم و زياد شدن آن را نمى پذيرد ؛ امّا متأسفانه ، ديده مى شود كه هر از چند گاهى ، برخى از فرقه هاى اسلامى ، بعضى ديگر را متّهم مى كنند كه شما بر اساس مضمون تعدادى از روايت هاى گزارش شده در كتب حديثى تان ، قائل به تحريف قرآن هستيد .
در اين ميان ، شيعه نيز از اين اتّهام ، به دور نبوده و در حالى كه هيچ يك از بزرگان شيعه در طول تاريخ تشيّع ، به تحريف (به معناى خاصّ مورد بحث) اعتقادى نداشته اند ، هر چند گاه يك بار ، انگشت اتّهام به سوى علماى شيعه و برخى روايات موجود در كتب حديثى شيعه ، اشاره رفته است .
از آن جا كه كتاب الكافى به عنوان معتبرترين كتاب حديثى شيعه مطرح است ، احاديث آن ، از طرف گروه هاى ديگر ، زير ذرّه بين قرار گرفته و در مواردى ، درست يا نادرست نقد شده است .