۲۸۸.سالِمِ النّاسَ تَسلَم ، وَ اعمَل لِلآخِرَةِ تَغنَم ؛ (5605)
۰.با مردم در آشتى باش تا سالم باشى و براى آخرت كار كن تا غنيمت يابى .
۲۸۹.سَلامَةُ العَيشِ فِى المُداراةِ ؛ (5607)
۰.آسايش زندگى در مدارا كردن است .
۲۹۰.سَيِّئَةٌ تَسُوؤُكَ خَيرٌ مِن حَسَنَةٍ تُعجِبُكَ ؛ (5615)
۰.گناهى كه اندوهگينت كند ، بهتر از كار نيكى است كه تو را به شگفتى آورد .
۲۹۱.سَمعُ الاُذُنِ لايَنفَعُ مَعَ غَفلَةِ القَلبِ ؛ (5618)
۰.شنيدن گوش با غفلت دل ، سودى نمى بخشد .
۲۹۲.سِرُّكَ اَسيِرُكَ فَإن اَفشَيتَةُ صِرتَ اَسيرَهُ ؛ (5630)
۰.راز تو در بند توست . اگر آن را فاش كنى ، تو در بندِ آنى .
۲۹۳.سُوءُ الخُلقِ نَكَدُ العَيشِ وَ عَذابُ النَّفسِ ؛ (5639)
۰.بدخويى موجب سختى زندگى و عذاب جان است .
۲۹۴.سَلُوا القُلُوبَ عَنِ المَوَدّاتِ فَإنَّها شَواهِدُ لا تَقبَلُ الرُّشا ؛ (5641)
۰.دوستى و محبّت را از دل ها بپرسيد كه دل ها گواهانى هستند كه رشوه نمى پذيرند .
۲۹۵.شُكرُ المُؤمِنِ يَظهَرُ فِي عَمَلِهِ ؛ (5661)
۰.سپاسگزارى مؤمن در عملش آشكار مى شود .
۲۹۶.شَرُّ النّاسِ مَن لا يَقبَلُ العُذرَ ، وَ لا يُقيِلُ الذَّنبَ ؛ (5685)
۰.بدترينِ مردم ، كسى است كه عذر را نپذيرد و از لغزش در نگذرد .
