به نصيب خود از روزى راضى باش تا بى نياز زندگى كنى .
۱۰۱.أكرِم ضَيفَكَ وَ إن كانَ حَقيرا وَ قُم عَن مَجلِسِكَ لأَِ بِيكَ وَ مُعَلِّمِكَ وَ إن كُنتَ أميرا ؛(2341)
۰.مهمانت را گرامى بدار، اگر چه حقير باشد، و به احترام پدر و معلّمت از جايت برخيز ، اگر چه فرمانروا باشى .
۱۰۲.اِغتَنِم مَنِ استَقرَضَكَ في حالِ غِناكَ لِيَجعَلَ قَضاءَهُ في يَومِ عُسرَتِكَ ؛ (2370)
۰.كسى را كه در حال بى نيازى ات از تو قرض مى خواهد، غنيمت شمار تا در وقت نيازت جبرانش كند .
۱۰۳.أكثِرِ النَّظرَ إلى مَن فُضِّلتَ عَلَيهِ فَإنَّ ذلِكَ مِن أبوابِ الشُّكرِ ؛ (2375)
۰.به آن كه از تو كم نصيب تر است، بسيار بنگر ، كه اين از جمله راه هاى شكرگزارى است .
۱۰۴.أشعِر قَلبَكَ الرَّحمَةَ لِجَميعِ النّاسِ وَ الإحسانِ إلَيهِم وَ لا تُنِلهُم حَيفا وَ لا تَكُن عَلَيهِم سَيفا ؛ (2392)
۰.مهربانى با همه مردم و نيكى به ايشان را شعار دل خويش ساز و به آنها ستمى مرسان و شمشيرى بر آنان مباش .
۱۰۵.اِستَفرِغ جُهدَكَ لِمَعادِكَ تُصلِح مَثواكَ وَ لا تَبِع آخِرَتَكَ بِدُنياكَ ؛ (2411)
۰.تمام توان خود را براى آخرتت به كارگير تا جايگاهت را نيكو گردانى ، و آخرتت را به دنيايت مفروش .
۱۰۶.اِجعَل لِكُلِّ إنسانٍ مِن خَدَمِكَ عَمَلاً تَأخُذهُ بِهِ فَإنَّ ذلِكَ أحرى أن لا يَتَواكَلُوا فِي خِدمَتِكَ ؛ (2432)
۰.هر يك از زير دستانت را به كارى بگمار ، چندان كه آنان را بر آن كار،
