HADITH

(In The encyclopedia of Islamic)
Hadith is a genre of Muslim literature that originated in the early period of Islamic history. It is found in the earliest preserved compilations of legal and historical material ascribed to authors of the eighth century. Since then and continuing until the present time, a huge number of hadith collections have been brought to light.
The term hadith (often capitalized by Western scholars) denotes both the genre of literature and an individual text of this genre. Originally the term meant story, communication, or report but as a scholarly term hadith means tradition. Muslim scholarship tends to limit the term hadith to the accounts of the prophet Muhammad.
Many Western scholars use hadith more broadly to include the traditions of the Prophet’s Companions and even later generations. In this broader meaning, however, it was also used by early and a few later Muslim hadith scholars. In the early and classical sources, that is, those dated until the eleventh century, one mostly encounters the hadiths in a typical form. Every single tradition begins with a chain of transmitters, called isnad (support, foundation).

حديث، نوع خاصي از ادبيات اسلامي است که در دوره آغازين تاريخ اسلام به وجود آمده است؛ اين نکته را ميتوان در کتب فقهي تاريخي باقي مانده، که به نويسندگان قرن هشتم نسبت داده ميشوند، پيدا کرد. از آن زمان تاکنون شمار کثيري از احاديث در اين مجموعهها جمع آوري شده است.
اصطلاح حديث، البته در آثاري که توسط محققان غربي نوشته شده است، به معناي نوع خاصي از ادبيات و متون وابسته به آن است، و معناي لغوي آن، شامل داستان، ارتباط، يا گزارش است، اما معناي اصطلاحي آن، عبارت از سنّت است. محققين اسلامي تمايل دارند حديث را فقط به سخنان پيامبر محدود کنند، اما مستشرقين، دامنه حديث را بسيار وسيع فرض ميکنند به گونه اي که شامل سخنان صحابيان پيامبر و نسلهاي بعدي نيز باشد. اين معنا براي حديث، در ميان محققان متقدم و عده کمي از محققان متأخر، نيز رايج است. در منابع متقدم و کهن که تا قرن 11 نوشته شدهاند، خواننده غالباً با احاديثي به شکل واقعياش، برخورد مي‌کند؛ بدين نحو که هر حديثي با زنجيرهاي از راويان، که «اسناد» نام دارد، شروع مي‌شود.

The first transmitter in the isnad is often the collector (sometimes even