امام رضا(ع) همراه قرآن

امام رضا(ع) که خودْ روح قرآن است، پیوسته با این کتاب عزیز مأنوس بود. سخن و منش امام قرآنی بود و دوست و دشمن بر اینکه آن حضرت تجسم بارز کتاب خدا بود اتفاق نظر دارند. ابراهیم بن عباس صولی (م ۲۴۷ق)، از عالمان و شاعران بزرگ اهل سنت، مدتی در خدمت امام هشتم(ع) بوده است. او می گوید: مأمون با سؤالات گوناگون و متعدد خود می خواست تا دانش علی بن موسی را آزمایش کند. امام نیز تمام سؤالات را به صورت کامل با استناد به قرآن پاسخ می داد. پاسخها، سخنان، و مثالهای علی بن موسی، همگی از آیات قرآن بود.

هر روز صبح پس از تعقیبات نماز صبح به تلاوت قرآن مشغول می شد و می فرمود: شایسته است كه بعد از تعقیب نماز صبح، دستِ کم پنجاه  آیه  از قرآن مجید خوانده شود.

شبها نیز پیش از آنکه به بستر خواب برود، بسیار تلاوت قرآن مى كرد و در هنگام قرائت قرآن، هر گاه به آیه اى كه در آن ذكرى از بهشت یا دوزخ بود می رسید می گریست، و از خداوند درخواست بهشت می كرد و از آتش دوزخ بدو پناه می برد. گاه هر سه شبانه روز یک ختم قرآن مى كرد.

امام وقتی به دعبل خزاعی لباسی را هدیه کرد فرمود: این پیراهن را نگاه دار كه در آن، هزار شب و هر شب هزار ركعت نماز گزارده و هزار بار قرآن را در این پیراهن ختم كرده ام.

از جمله هدایایی که امام به برخی از یاران خویش نظیر احمد بن محمد بَزَنطی اهدا فرمود، یک جلد کلام الله مجید بود.[۱]