شرح حدیث سوم از «کتاب حجّت»، بَابُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ عليهم السلام هُمُ الْهُدَاة
حدیث :
الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِيُّ، عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ، عَنْ سَعْدَانَ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ، قَالَ:
قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام: «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ»؟
فَقَالَ: «رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله الْمُنْذِرُ، وَ عَلِيٌّ الْهَادِي، يَا أَبَا مُحَمَّدٍ، هَلْ مِنْ هَادٍ الْيَوْمَ؟».
قُلْتُ : بَلى جُعِلْتُ فِدَاكَ، مَا زَالَ مِنْكُمْ هَادٍ مِنْ بَعْدِ هَادٍ حَتّى دُفِعَتْ إِلَيْكَ.
فَقَالَ: «رَحِمَكَ اللَّهُ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ، لَوْ كَانَتْ إِذَا نَزَلَتْ آيَةٌ عَلى رَجُلٍ، ثُمَّ مَاتَ ذلِكَ الرَّجُلُ مَاتَتِ الْآيَةُ، مَاتَ الْكِتَابُ، وَ لكِنَّهُ حَيٌّ يَجْرِي فِيمَنْ بَقِيَ كَمَا جَرى فِيمَنْ مَضى».
ترجمه :
الكافى - به نقل از ابو بصير - : از امام صادق عليه السلام در باره اين سخن خداوند : (همانا تويى بيم دهنده و براى هر گروهى ، راهنمايى است) پرسيدم . فرمود: «پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله ، بيم دهنده است و على ، راهنما. اى ابو محمّد! آيا امروز هم راهنمايى هست؟» . گفتم : آرى، فدايت شوم ! هميشه از شما [خاندان] ، راهنمايى از پىِ راهنمايى وجود داشته تا به تو رسيده است. فرمود: «خدايت ، رحمت كند ، اى ابو محمّد!اگر چنين مىبود كه هر گاه آيهاى در باره مردى نازل مىشد و با مرگ آن مرد ، آن آيه هم از بين مىرفت، همه قرآن مُرده بود ؛ ولى قرآن ، هميشه زنده است و بر بازماندگان ، جارى مىشود ، همچنان كه بر گذشتگان ، جارى بوده است» .
الكافي: ج ۱ ص ۱۹۲ ح ۳؛ شناخت‌نامه قرآن برپايه قرآن و حديث: ج۳، ص۳۰
