3. رادّ بر اهل بيت همانند رادّ بر خداوند است؛ ^۱ زيرا آنان معصوم و از طرف خداوند بر مردم منصوب اند. در نتيجه، كسى كه آنها را ردّ كند خدا را ردّ كرده است. اين عبارت نيز دلالت بر عصمت اهل بيت عليه السلام دارد.
4. هر كس كه اهل بيت عليه السلام را انكار نمايد، بزرگ ترين نعمت الهى را انكار كرده است؛ ^۲ چرا كه بزرگ ترين نعمت خداوند همان نعمت ولايت و هدايت معنوى است كه به وسيله اولياى الهى انجام مى گيرد. از اين رو، هر كس كه آنها را انكار كند، بزرگ ترين نعمت الهى را منكر شده است.
5. اهل بيت ميزان ثواب و عقاب اند؛ ^۳ زيرا همان گونه كه در زيارت اميرالمؤمنين عليه السلام مى خوانيم: «السلام على ميزان الاعمال»، امام ميزان اعمال عباد است؛ يعنى با مقايسه اعمال او مقدار قرب و بعد انسان از سعادت و شقاوت شناخته مى شود.
6. اهل بيت عليهم السلام امينان وحى الهى اند؛ ^۴ زيرا تنها كسانى كه وحى و شريعت الهى را حفظ و از دستبرد متعرّضان به ناموس شريعت حفظ نمودند، اهل بيت عليهم السلاممى باشند.

هر پيامبرى وصىّ و جانشين دارد

در حديثى حضرت عبدالعظيم حسنى عليه السلام با سند خود نقل مى كند كه امام باقر عليه السلام فرزندان خود را، در حالى كه در ميان آنها عمويش زيد بن على بود، جمع كرد و آن گاه كتابى را كه به خطّ على عليه السلام و املاى رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم بود، بيرون آورد و خواند كه به برخى از آنها اشاره مى نماييم: