امام سجاد علیه السلام
و صُنْ وَجهِي باليَسارِ ، و لا تَبتَذِلْ جاهِي بالإقتارِ ، فَأستَرزِقَ أهلَ رِزقِكَ و أستَعطِيَ شِرارَ خَلقِكَ ، فَاُفتَتَنَ بحَمدِ مَن أعطانِي ، و اُبتَلى بِذَمِّ مَن مَنَعَني ، و أنتَ مِن دُونِهِم وليُّ الإعطاءِ و المَنعِ .
با توانگرى (بخشيدن به من) آبرويم را نگه دار و با تنگدستى حرمتم را از بين مبر كه بر اثر آن از روزى خواران تو، روزى بخواهم و از بندگان بدكردار تو عطا و بخشش طلبم و در نتيجه، به ستايش آن كه به من بخشيده و نكوهش آن كه از من دريغ كرده است گرفتار شوم. حال آن كه وراى اينها، تو مسئول بخشيدن و نبخشيدنى.
الصحيفة السجّاديّة : الدعاء 20 .
حدیث :
كُلُّ مَوَدَّةٍ عَقَدَهَا الطَّمَعُ حَلَّهَا اليَأسُ.
ترجمه :
امام على عليه السلام :
هر دوستىاى كه طمعْ پديدش آرد ، نوميدى از ميانش مىبرد.
دوستي در قرآن و حديث، ص۲۸۲