ميانه روى در طلب دنيا

پرسش :

عامل اصلى براى پرهيز از آفات توسعه مادّى چیست؟



پاسخ :

جهان بينى الهى ، عامل اصلى براى پرهيز از آفات توسعه مادّى است ؛ زيرا پيوند با آفريننده هستى و ايمان به حيات جاودان ، انسان را از در افتادن به ورطه اعمال نامشروع باز مى دارند و مانع استفاده از وسايل نادرست براى دستيابى به اهداف اقتصادى و توسعه نامشروع مادّى مى گردند. بدين سان است كه آدمى شكار دام دنياى نكوهيده نمى شود .

تفكّر توحيدى و ايمان به تقدير (با مفهوم درست و سازنده اش) در كنار مديريت و كار ، سبب مى شوند كه انسان با آرامش و آسودگى زندگى كند . انسان هر گاه باور كند كه خداوند روزى دهنده است ، ديگر اندوه روزى را نمى خورد؛ چرا كه مى داند خداوند متعال ، در صورتى كه او در طلب روزى خود سستى نكند ، روزى اش را تضمين كرده است . چنين كسى ، حرص نيز نمى ورزد و خود را ـ بيش از حدّى كه رَواست ـ در كام سختى ها و خطرها نمى اندازد ؛ بلكه به زندگى كريمانه قناعت مى كند و نيز آنچه را از حدّ رفع نيازش فراتر باشد ، انفاق مى نمايد كه اين خود ، مايه شكوفايى اقتصاد در گستره جامعه و خدمتى به همه انسان هاست[۱]، و اين است معناى ميانه روى در طلب دنيا .


[۱]ر . ك : توسعه اقتصادى بر پايه قرآن و حديث : بخش سوم : اصول ، موانع و آفات توسعه / زهد و توسعه .



بخش پاسخ گویی پایگاه حدیث نت