بررسى علمى مستندات توقیت کنندگان

مستندات توقيت كنندگان از ارزش علمى و شايسته اى برخوردار نيست. احاديث مورد استناد، بدون سند بوده و معمولاً از كتاب هاى ضعيف و غير معتبر نقل شده اند. اين متون، بيانى رمزآلود دارند و از ايهام و ابهام برخوردارند. بنا بر اين ، معناى صريح و يا ظاهرى ندارند و نويسندگانِ مدّعى تعيين زمان ظهور، برداشت شخصى و غير علمى خويش را بيان مى كنند كه قابليت اثبات ندارد.

علوم غريبه و كشف و شهود نيز از مستنداتى است كه قابليت اثبات يا ابطال ندارد؛ گفته هايى است كه به آگاهى هاى تجربه پذير يا استدلالى ، مستند نيست و از اين منظر ، سخن علمى محسوب نمى شود. حتى اگر بپذيريم ادّعاى گويندگان اين سخنان صحيح است و آنها واقعاً از راه علوم غريبه و يا كشف و شهود، اين مطالب را يافته اند - كه اين سخن نيز ادّعايى غير قابل اثبات است - ، دليلى بر واقع نمايى كشف و شهود آنان و يا علوم غريبه مستند آنان وجود ندارد.

معلوم شدن خطاى تمامى موارد پيشين و معاصر، عدم واقع نمايى اين مستندات را اثبات مى كند و نيازى به استدلال جديد براى خطا بودن آنها نيست.

اشعار مورد ادّعا نيز مواردى لُغَزگونه و معمّاست كه افزون بر نادرستىِ مستند، معنايى رازگونه، پُر ابهام و رمزآلود دارد كه اعتمادى بر آنها نيست.

تحليل معنايىِ آن اشعار نيز ضابطه مند نيست و به همين جهت ، تاريخ هاى متعدّدى از آن استخراج مى شود.

بجز احاديث - كه اگر صدور آنها اثبات شود به منبع وحيانى متّصل خواهند بود - بقيه مطالب ، بافته هاى افراد معمولى و غير معصوم است كه دستاويز ساده دلانى شده است كه با اميد به ظهور، مطالبى را بيان كرده اند.

آگاهى از زمان ظهور همانند زمان قيامت، تنها در دامنه علم الهى جاى دارد و هيچ كس را قدرت آن نيست كه بر آن آگاهى يابد. از اين رو ، تمام ادّعاها و تمام مستندات ، خطا و نادرست است.